سوره «الشمس»
﴿وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا١﴾
﴿وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا٢﴾
﴿وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا٣﴾
﴿وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا٤﴾
﴿وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا٥﴾
﴿وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا٦﴾
﴿وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا٧﴾
﴿فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا٨﴾
﴿قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا٩﴾
﴿وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا١٠﴾
1-10- الله تعالی قسم یاد کرده است به آفتاب و روشنایی و درخشیدن آن در چاشتگاه. و به ماه چون از آفتاب در طلوع و غروب پیروی کند. و به روز چون تاریکی را دور کند و روشنش سازد. و به شب وقتی که زمین را به سیاهی خود می‌پوشاند پس هرچیزی که بر سر آن است تاریک می‌شود. و به آسمان وساختمان محکم واستوارآن. و به زمین وگسترش آن. و به هر نفسی و کامل کردن الله آفرینش آن را تا وظیفۀ خود را بطور درست انجام دهد. سپس برای او راه بدی و راه خوبی را بیان کرد. (قسم به همۀ اینها) کسی رستگار و کامیاب می‌گردد که نفس خویشتن را پاک کند، و آن را به وسیلۀ کار خیر رشد دهد و بالا برد. و کسی ناامید و ناکام می گردد که نفس خویشتن را در میان معصیت ونافرمانی‌ها پنهان بدارد و بپوشاند.
﴿كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا١١﴾
﴿إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا١٢﴾
﴿فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا١٣﴾
﴿فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا١٤﴾
﴿وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا١٥﴾
11-15- قوم ثمود چون در نافرمانی وسرکشی به حد غایت و نهایت رسیده بودند، پیغامبر خود (صالح ÷) را تکذیب کردند. آن گاه که بدبختﺭین فرد از قبیلۀ ایشان برخاست وبرای پی کردن شتر روان شد. پس پیامبر الله صالح - ÷ – به ایشان گفت: باحذر باشید از اینکه به شتر کمترین آزاری رسانید؛ زیرا او معجزهﺍی است که الله به سوی شما فرستاده تا بر صدق پیامبرتان دلالت کند، و این چنین از تجاوزگری بر نوبت آب آن شتر باحذر باشید؛ زیرا یک روز نوبت آب اوست و روز معلوم دیگری نوبت آب شماست. آنچه پیامبرشان خواست بر ایشان گران تمام شد، بناءً پیامبرشان را تکذیب کردند و بیم و تهدیدش را نادرست شمردند، و شتر را پی کردند و کشتند، پس پروردگارشان به‌سبب گناهشان بر سر ایشان عقوبت فرود آورد، و آن را فراگیر همۀ آنان گردانید به طوری که هیچ یکی از آنان از آن عقوبت جان به‌سلامت نبرد. و الله أ این عذاب را بر آنان نازل کرد، و از پیامد کار خویش نمی‌ترسد.