سوره «الشرح»

﴿أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ١﴾

﴿وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ٢﴾

﴿الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ٣﴾

﴿وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ٤﴾

1-4- ای پیامبر! آیا ما سینۀ تو را برای برداشت شرایع دین و دعوت بسوی الله أ و متصف شدن به اخلاق نیکو؛ نگشادیم؟ و بسبب آن از تو بار گرانت را برداشتیم. آن‌ باری‌ که‌ پشت‌ تو را گران‌ کرده‌ بود. و تو را - بسبب آن مکارمی که بر تو ارزانی کردهﺍیم – در منزلت بلند و والایی قرار دادیم.

﴿فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا٥﴾

﴿إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا٦﴾

5-6- پس اذیت دشمنانت تو را از نشر دعوت باز ندارد؛ ‏چرا که همراه با سختی و دشواری، آسایش و آسودگی است. آری، مسلّماً با سختی و دشواری، آسایش و آسودگی است.

﴿فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ٧﴾

﴿وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ٨﴾

7-8- پس هرگاه از کارها و مشغولیتهای دنیا فراغت یافتی، در عبادت پروردگارت در کوش. و تنها بسوی پروردگارت روی آورده و در آنچه نزد اوست رغبت وگرایش داشته باش.