سوره «الناس»

﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ١﴾

1- بگو – ای پیامبر! -: پناه می‌برم وچنگ می‌زنم به پروردگار مردم که او تنها خودش بر بازداشتن بدی وسوسـﻪگر قادر وتوانا است.

﴿مَلِكِ النَّاسِ٢﴾

2- پادشاه مردم که تمام شئون ایشان زیر تصرف اوست، و او از همۀ ایشان بی‌نیاز است.

﴿إِلَهِ النَّاسِ٣﴾

3- معبود مردم که جز او معبودی برحق ندارند.

﴿مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ٤﴾

4- از اذیت شیطان که در هنگام غفلت از ذکر الله وسوسه می‌کند، و در هنگام ذکر نمودن الله پنهان می‌شود.

﴿الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ٥﴾

5- آن شیطانی که در سینه‌های مردم شکوک واندیشه‌های بد را می‌افگند.

﴿مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ٦﴾

6- چه از شیطانهای جن باشد یا از شیطانهای انس.