سوره «البروج»

﴿وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ١﴾

﴿وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ٢﴾

﴿وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ٣﴾

﴿قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ٤﴾

﴿النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ٥﴾

﴿إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ٦﴾

﴿وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ٧﴾

﴿وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ٨﴾

﴿الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ٩﴾

1-9- الله تعالی قسم یاد کرده است به آسمان که دارای منازلی (دوازده‌گانه خورشید و بیست و هفتگانه ماه) است، که هر یک خورشید و ماه بر آنها مرور می‌کند. و به روز قیامت که الله تعالی بندگان خود را وعده داده است که آنان را در آن روز (برای حساب و کتاب) جمع می‌کند. و به شاهدی که گواهی می‌دهد، و مشهودی که بر آن گواهی داده می‌شود. [8] (قسم به آنچه ذکر شده که) لعنت شده است آنانی برای تعذیب وشکنجۀ مؤمنان گودال و شکاف بزرگی کندند، و در آن گودال آتش بزرگی دارای هیزم بسیار، افروختند. آن‌گاه‌ که‌ آنان‌ بر کنارۀ‌ آن‌ گودال گرداگرد نشسته‌ وآنجا همیشه بودند. و به‌ آنچه‌ با مؤمنان‌ می‌کردند از شکنجه و عذاب، شاهد و ناظر بودند. ‏و شکنجه‌گران، مؤمنان را به اینگونه عذاب و شکنجه نگرفتند مگر بخاطر اینکه ایشان ایمان‌ آورده‌ بودند به الله غالب و چیره که هرگز مغلوب نشود، ستوده و لایق ستایش در اقوال و افعال و اوصاف خود. همان‌ الهی‌ که‌ فرمانروایی‌ آسمانها و زمین‌ از آن‌ اوست، و او تعالی بر هر چیز گواه است و هیچ چیزی بر او پنهان نمی‌ماند.

﴿إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ١٠﴾

10- بی‌گمان کسانی که مردان‌ و زنان‌ مؤمن‌ را در آتش ‌سوزاندند تا ایشان را از دین الله‌ برگردانند، سپس (از این گناه بزرگ خود) توبه نکردند، پس‌ برای‌ آنان‌ است‌ عذاب‌ جهنم در آخرت،‌ و برای ‌آنان‌ است‌ عذاب‌ سخت سوزان.

﴿إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ١١﴾

11- بی‌گمان کسانی که الله و رسولش را تصدیق نموده‌اند و کارهای‌ شایسته‌ کرده‌اند، برایشان‌ بوستانهایی‌ است‌ که‌ ‌از زیر کاخهای‌ آن‌ جویبارها روان‌ است، اینست رستگاری و کامیابی‌ بزرگ.

﴿إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ١٢﴾

﴿إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ١٣﴾

﴿وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ١٤﴾

﴿ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ١٥﴾

﴿فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ١٦﴾

12-16- بی‌گمان‌ انتقام‌گیری پروردگارت از دشمنانش و عذاب او مر ایشان را بسیار سخت‌ و سنگین‌ است. همانا او آفرینش‌ را آغاز می‌کند و او را دوباره باز می‌گرداند. و اوست‌ آمرزنده‌ برای کسی که توبه کند، بسیار دوستدار و بامحبّت ومودّت برای اولیا و دوستان خود. دارای عرش (تخت) ‌بزرگ‌ و صاحب‌ مجد و بزرگی که در فضل و کرم به‌حد منتهی رسیده است. انجام دهنده‌ای هر آنچیزیست که خود بخواهد، و ‌چیزی را بخواهد بر او ممتنع نمی‌گردد.

﴿هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ١٧﴾

﴿فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ١٨﴾

﴿بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ١٩﴾

﴿وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِيطٌ٢٠﴾

﴿بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ٢١﴾

﴿فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ٢٢﴾

17-22- آیا به‌ تو - ای‌ پیامبر! - خبر و داستان‌ گروههای کافری‌ که‌ تکذیب‌کننده‌ پیامبرانشان‌ بوده‌اند، رسیده ‌است؟ خبر «فرعون‌ و ثمود» و چه عذاب و رسوایی بر آنان‌ فرود آمد؟. این مردم از داستان آنان پند نگرفتند، بلکه این‌ گروه‌ کفار – مانند عادت پیشینیانشان - همواره در انکار و تکذیب‌ سختی‌ قرار دارند. و الله أ با علم و قدرت خود همۀ ایشان را احاطه کرده است، هیچ یکی از افراد آنان و هیچ چیزی از اعمالشان بر او پنهان نمی‌ماند. و قرآن شعر و سحر نیست‌ - چنان‌که‌ تکذیب‌کنندگان‌ می‌پندارند و به آن بهانه او را تکذیب می‌کنند -‌ بلکه او قرآن بزرگ و گرانقدری است. در لوحی‌ نوشته‌ شده‌ که (از هرگونه دسترسی)‌ محفوظ و مصون است، هیچ نوع تبدیل و تحریفی به آن راه نیابد.
[8. 1) الله تعالی به هرچه از مخلوقات خود بخواهد قسم یاد می‌کند، مگر برای مخلوق جایز نیست که به چیزی جز الله أ قسم بخورد؛ زیرا قسم خوردن به غیر الله شرک است.