سوره «الفلق»

﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ١﴾

1- بگو – ای پیامبر! -: پناه می‌برم وچنگ می‌زنم به پروردگار «فلق». و مراد از فلق: صبح است.

﴿مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ٢﴾

2- از بدی تمام مخلوقات و اذیتشان.

﴿وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ٣﴾

3- و از بدی شب نهایت تاریک چون فراگیرد و منتشر شود.

﴿وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ٤﴾

4- و از بدی زنان جادوگری که می‌دمند در آنچه گره می‌کنند از گره‌ها به قصد سحر وجادو سازی.

﴿وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ٥﴾

5- و از بدی حسدکننده که مردم را بر آنچه الله تعالی برایشان از نعمتها ارزانی نموده، حسد می‌کند، و از آن بد می‌برد و می‌خواهد آن نعمتها همه از دست ایشان زایل گردد.