سوره «الانشقاق»

﴿إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ١﴾

﴿وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ٢﴾

﴿وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ٣﴾

﴿وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ٤﴾

﴿وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ٥﴾

1-5- آن‌گاه‌ - در روز قیامت - که‌ آسمان‌ از هم‌ بشکافد، و به وسیله ابر پاره‌ پاره گردد. و فرمان پروردگارش را در بارۀ آنچه او را فرمان داده است از شکافتن و پاره پاره شدن، فرمان ببرد، و بر وی واجب شده که برای امر پروردگارش منقاد و فرمانبردار باشد. و آن‌گاه‌ که‌ زمین‌ هموار و گسترده شود و کوههای‌ آن‌ - در آن روز - درهم‌ کوبیده‌ شود. و آنچه‌ را که‌ در شکم‌ دارد از مردگان،‌ بیرون‌ افگند واز آنها خالی گردد. و فرمان پروردگارش را در بارۀ آنچه او را فرمان داده است، فرمان ببرد، و بر وی واجب شده که برای فرمان پروردگارش منقاد باشد.

﴿يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ٦﴾

6- هان، ای انسان! حقا که‌ تو با تلاش زیاد به سوی الله راهسپاری، و اعمالی گوناگون از خیر و شر انجام می‌دهی، سپس در روز قیامت الله را ملاقات خواهی کرد، و آنگاه تو را به فضل یا عدل خود بر طبق عملت جزا خواهد داد.

﴿فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ٧﴾

﴿فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا٨﴾

﴿وَيَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا٩﴾

7-9- پس اما هر کس‌ که‌ کارنامه‌اش‌ به‌دست‌ راستش‌ داده‌ شود - و حال آنکه‌ او به پروردگارش ایمان دارد – پس‌ زودا که‌ با او حساب‌ کنند حسابی‌ بسا‌ آسان. و به‌ سوی‌ خانواده‌اش‌ در جنت شادمان وخوشحال بازگردد.

﴿وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ١٠﴾

﴿فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا١١﴾

﴿وَيَصْلَى سَعِيرًا١٢﴾

﴿إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا١٣﴾

﴿إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ١٤﴾

﴿بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا١٥﴾

10-15- و اما هر کس‌ که‌ کارنامه‌اش‌ از پشت‌ سرش‌ به‌ او داده‌ شود – و او همانا کافری است که به الله کفر ورزیده است - زودا که‌ ‏مرگ را فریاد خواهد داشت و هلاک خود را خواهد طلبید. (یعنی: چون‌ نامه‌ اعمالش‌ به‌ دست‌ چپش‌ داده‌ شود و آن‌ را بخواند، می‌گوید: ای‌ وای‌ بر من‌! ای‌ خاک‌ بر سرم‌! ای‌ مرگ‌ به‌ دادم‌ برس‌!). و در آتش‌ درآید و سختی‌ها و گرمای‌ سوزان‌ آن‌ را بچشد. هرآینه‌ او در دنیا در میان‌ خانواده‌ خود شادمان‌ و مغرور بود که در پیامدهای مغروری خویش نمی‌اندیشید. او البته گمان داشت که به سوی آفریدگار خود برای محاسبه شدن، دوباره نخواهد زنده بازگشت. آری! الله تعالی چنان که آفرینش او را آغاز نموده بود، دوباره زندهﺍش خواهد کرد و در مقابل اعمالش او را پاداش خواهد داد. بی‌گمان پروردرگار او از روزی که او را آفریده تا روزی که او را دوباره زنده می‌کند؛ به او بینا بوده و به حال او دانا است.

﴿فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ١٦﴾

﴿وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ١٧﴾

﴿وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ١٨﴾

﴿لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ١٩﴾

16-19- الله تعالی قسم یاد کرده است به سرخی کنارۀ آسمان در هنگام غروب. و به شب و آنچه‌ شب‌ گرد آورده ‌است از جنبندگان و حشرات و جانوران زهرناک وغیره. و به ماه چون نور و روشنی او پره و تمام گردد. (سوگند به‌ آنچه‌ ذکر شد) که‌ قطعاً مراتب و حالات مختلفی را (یکی پس از دیگری در مسیر زندگی) طی خواهید کرد: شروع از نطفه‌ (آب جهنده) تا علقه (خون بسته) تا مضغه (قطعه گوشتی بدان شکل و اندازه که جویده شود) تا روح دمیدن، تا مردن، تا برانگیخته شدن و دوباره زنده گردیدن. آگاه: برای مخلوق جایز نیست که به غیر الله قسم بخورد، و اگر بکند قطعاً در شرک واقع می‌گردد.

﴿فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ٢٠﴾

﴿وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ٢١﴾

﴿بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ٢٢﴾

﴿وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ٢٣﴾

﴿فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ٢٤﴾

﴿إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ٢٥﴾

20-25- پس کافران را چه چیز مانع می‌گردد از اینکه ایمان بیاورند به الله و روز آخرت بعد از اینکه دلایل و نشانه‌های حق بودن آن برایشان آشکارا گردید؟ و ایشان را چه شده است که چون‌ برآنان‌ قرآن‌ خوانده‌ می‌شود، برای الله سجده‌ نمی‌کنند؟ و به آنچه در قرآن آمده است گردن نمی‌نهند؟ حقیقت اینست که: خوی وطبیعت کافران تکذیب کردن و مخالفت نمودن حق است. و الله تعالی داناتر است به‌ آنچه‌ در سینه‌های خویش پنهان می‌دارند از عناد و ستیزه کردن با اینکه خوب می‌دانند که آنچه قرآن آورده است حق است. پس - ای پیامبر! - آنان‌ را مژده‌ بده به‌ اینکه الله أ برایشان عذاب‌ دردناکی آماده کرده است. لیکن آنانی که به الله و رسولش ایمان آوردهﺍند و آنچه را الله تعالی بر ایشان فرض نموده، ادا نمودهﺍند برایشان در آخرت پاداشی است قطع‌ناشدنی و کم‌ناشدنی.