سوره «البلد»

﴿لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ١﴾

﴿وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ٢﴾

﴿وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ٣﴾

﴿لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ٤﴾

1-4- الله - سبحانه وتعالی - قسم یاد کرده است به این شهر حرام که مکۀ معظمه است، و تو – ای پیامبر! - در این شهر حرام‌ اقامت‌ گزنده‌ای. و قسم یاد‌ کرده است به پدر بشریت آدم؛ و به آنچه از او تولد شده است از فرزندان. که واقعاً ما انسان را پیوسته‌ در رنج‌ و مشقت‌ دنیا و تحمل ‌سختی‌های آن‌ آفریدهﺍیم. ‌

﴿أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ٥﴾

5- آیا می‌پندارد که‌ - بسبب مال ودارائی که گرد آورده - هیچ‌ کس‌ - حتی الله - هرگز بر او دست‌ نتواند یافت؟

﴿يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا٦﴾

﴿أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ٧﴾

6-7- بافخر زیاد می‌گوید: من مال فراوانی به خرج رسانیدم!. آیا در این کار خود گمان می‌کند که الله تعالی او را نمی‌بیند، و بر هر کار خرد و بزرگ، او را محاسبه نمی‌کند؟!.

﴿أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ٨﴾

﴿وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ٩﴾

﴿وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ١٠﴾

8-10- آیا برای‌ او دو چشم‌ نداده‌ایم‌ که‌ به‌ وسیله‌ آنها می‌بیند؟ و زبانی‌ و دو لب‌ که‌ به ‌وسیله‌ آنها‌ نطق‌ می‌کند؟ و برای او هر دو راه‌ را - راه‌ خیر و راه‌ شر را - روشن کردیم‌.

﴿فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ١١﴾

11- پس اگر دشواری ومشقت آخرت را به وسیلۀ نفقه کردن مال خود (در راه‌های خیر) پشت سر گذاشته و از آن تجاوز می‌کرد (نجات می‌یابید) و ایمن می‌شد.

﴿وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ١٢﴾

12- و تو چه میدانی که مشقت آخرت چیست؟ و آنچه بر تجاوزکردن از آن کمک می‌کند چیست؟

﴿فَكُّ رَقَبَةٍ١٣﴾

13- (تجاوز نمودن مشقتهای آخرت با امور ذیل میباشد:) بردۀ مؤمنی‌ را از اسارت بردگی آزاد کردن.

﴿أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ١٤﴾

﴿يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ١٥﴾

﴿أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ١٦﴾

14-16- یا در روز گرسنگی شدید‌ طعام‌دادن به یتیمی صاحب قرابت - که در این کار هم فضیلت صدقه حاصل می‌شود و هم صله رحم صورت می‌گیرد – یا طعام‌دادن به فقیر بینوایی‌ که‌ هیچ‌ چیزی ندارد. ‌ ‌

﴿ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ١٧﴾

17- سپس به‌ علاوه‌ از این کارهایی که یاد شد، از زمره‌ کسانی‌ باشد که‌ خالص گردانیدﻩاند ایمان‌ خویش را به الله أ و همدیگر را به‌ صبر بر طاعت‌ الله، و صبر از نافرمانی‌های‌ وی‌ سفارش‌ کرده‌اند، و همدیگر را نیز به‌ شفقت‌ و مهربانی‌ بر بندگان‌ الله سفارش‌ کرده‌اند.

﴿أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ١٨﴾

18- کسانی که این کارها را انجام داده اند، ایشانند اصحاب سمت راست، آنانی که در روز قیامت به سمت راست به جنت برده می‌شوند.

﴿وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ١٩﴾

﴿عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ٢٠﴾

19-20- و کسانی که به قرآن کفر ورزیدند ایشانند که در روز قیامت به سمت چپ به آتش برده می‌شوند. پاداش ایشان دوزخ سرپوشیده و دربسته می‌باشد.