کتمان گناه
در روایت اسلامی توصیه شده است که اگر کسی به هر علت دست به سوی معصیت و گناهی دراز کرد، آن را اظهار ننماید زیرا در آن صورت قبح گناه در نظر مردم از بین می‌رود و ارتکاب گناه امری عادی جلوه‌گر می‌شود در جامعه اسلامی انجام دادن گناه و معاصی قباحت و زشتی خود را از دست می‌دهد و سد محکمی که بر سر راه تعمیم معاصی وجود دارد درهم می‌شکند چنانچه پیامبر خدا صمی‌فرماید:
۲۲ـ وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس‌قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ جيَقُولُ: كُلُّ أُمَّتِي مُعَافًي إِلَّا المُجَاهِرُونَ وَإِنَّ مِنَ المُجَاِهَرةِ أَنْ يَعْمَلَ الرَّجُلُ بِاللَّيْلِ عَمَلًا، ثُمَّ يُصْبِحُ وَقَدْ سَتَرَهُ اللهُ عَلَيْهِ فَيَقُولُ: يَا فُلَانُ! عَمِلْتُ البَارَِحَةَكَذَا وَكَذَا. (مُتَّفَقٌ علیهِ)
«از حضرت ابوهرهسروایت است رسول الله صفرمودند: تمام امت من مورد عفو قرار می‌گیرد به جز از اعلام کنندگان به گناه همانا از زمره اعلام کنندگان این است که شخصی در شب مرتکب گناهی شود و صبح کند در حالی که خداوند آن گناه را بر وی پوشانده است، پس می‌گوید: ای فلان من دیشب چنین و چنان گناه کردم».