اسلام وطلب دنیا:
در آیات و روایات تحصیل دنیا و جمع آوری مال و ثروت از طریق مشروع و جائز مورد ستایش قرار گرفته است.
۷۲ـ وعن النبي جقال: نِعْمَ الْمَالُ الصَّالِحُ لِلرَّجُلِ الصَّالِحِ. (احمد).
«چقدر خوب و زیبا است مال حلال برای انسان نیکوکار و صالح».
۷۳ـ وعن سعد بن أبي وقاصسقال: سمعت رسول الله جيقول: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْعَبْدَ التَّقِيَّ الْغَنِيَّ الْخَفِيَّ. (مسلم).
حضرت سعد فرزند ابو وقاص میگوید: من از رسول الله صشنیدم میفرمود: بدون شک خداوند بنده مالدار پرهیزکار و عبادت گزارش را دوست میدارد.
و نیز خداوند میفرماید: ﴿وَلَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ ٱلدُّنۡيَا﴾[القصص: ۷۷]. «بهره و نصیب خویش را از دنیا فراموش مکن».
از آیات و روایات مذکور معلوم میگردد کسی که از دنیا و وسائل دنیوی برای سعادت آخرت بهره برداری میکند، اعمال صالح و نیک انجام میدهد، به دین مبین اسلام و مساکین کمک مینماید، صله رحمی انجام میدهد، به جامعه اسلامی خدمت نموده نیاز مندیهای ضروری خود را تأمین میسازد اینگونه علاقه به دنیا در حقیقت دنیا پرستی نیست بلکه از اهداف متوسطه برای رسیدن به سعادت آخرت است و از دیدگاه اسلام صحیح و مطلوب است.