به پاس احترام سردار و سرورتان بپاخیزید:
پس از تخلف کعب بن مالک و دوستانش از غزوه تبوک و پذیرش توبه آنان به درگاه خداوند کعب بن مالک چنین میگوید:
۱۹۶ـ فَانْطَلَقْتُ أَتَأَمَّمُ رسول الله جيَتَلَقَّانِي النَّاسُ فَوْجًا فَوْجًا يُهَنِّئُونِي بِالتَّوْبَةِ وَيَقُولُونَ لِتَهْنِئْكَ تَوْبَةُ اللَّهِ عَلَيْكَ حَتَّى دَخَلْتُ الْمَسْجِدَ فَإِذَا رسول الله ججَالِسٌ فِي الْمَسْجِدِ وَحَوْلَهُ النَّاسُ فَقَامَ طَلْحَةُ بْنُ عُبَيْدِ اللَّهِ يُهَرْوِلُ حَتَّى صَافَحَنِي وَهَنَّأَنِي. (مُتَّفَقٌ علیهِ).
من برای پیدا کردن رسول الله صبه راه افتادم، مردم گروه گروه با من برخورد میکردند و درباره پذیرش توبه، به من تبریک مینمودند و میگفتند: پذیرش توبه تو از جانب خداوند به تو مبارک باد تا اینکه داخل مسجد شدم دیدم گروهی از مردم بر گرد پیامبر اکرم صجمع شده اند، طلحه بن عبیدالله برخاست و با شتاب به جانب من آمد و با من مصافحه کرد و تبریک گفت.
۱۹۷ـ وعن عمر بن السائبسأَنَّ رسول الله جكَانَ جَالِسًا فَأَقْبَلَ أَبُوهُ مِنْ الرَّضَاعَةِ فَوَضَعَ لَهُ بَعْضَ ثَوْبِهِ فَقَعَدَ عَلَيْهِ ثُمَّ أَقْبَلَتْ أُمُّهُ مِنْ الرَّضَاعَةِ فَوَضَعَ لَهَا شِقَّ ثَوْبِهِ مِنْ جَانِبِهِ الْآخَرِ فَجَلَسَتْ عَلَيْهِ ثُمَّ أَقْبَلَ أَخُوهُ مِنْ الرَّضَاعَةِ فَقَامَ لَهُ رسول الله جفَأَجْلَسَهُ بَيْنَ يَدَيْهِ. (ابوداود).
از عمر بن السائبسروایت شده است روزی رسول الله صنشسته بود که پدر رضاعیش وارد شد قسمتی از لباس خود را پهن کرد و پدرش بر آن نشست، سپس مادر رضاعیاش وارد شد قسمت دیگر لباس را پهن کرد و مادرش بر آن نشست سپس برادر رضاعیش حاضر شد رسول الله ص برای استقبال او بلند شد و او را روبروی خود نشاند.
۱۹۸ـ وَعَن أبي هريرةسكان النبي جيُحَدِّثُنَا فَإِذَا قَامَ قُمْنَا قِيَامًا حَتَّى نَرَاهُ قَدْ دَخَلَ بَعْضَ بُيُوتِ أَزْوَاجِهِ. (ابوداود).
از ابوهریرهس روایت است پیامبر اسلام صبا ما سخن میگفت، وقتی بر میخواست ما نیز بلند میشدیم و همچنان در حالت قیام بودیم تا اینکه به منزل یکی از همسران خود وارد میشد.
در روایات بسیاری از قیام و ایستادن جهت استقبال مردم هنگام ورود و خروج نهی شده است، اما علماءاسلام پس از تحقیق و بررسی روایات نهی را به صورتی حمل نمودهاند که قیام در برابر جباران و ستمگران و متکبران و آدمهای خود خواه و فرصت طلب و... انجام گیرد و در غیر این صورت با توجه به روایات مذکور جایز و مطلوب است.