بوسیدن دست بزرگان
بدون شک اخوت و صمیمیت مردم با همدیگر در سعادت و خوشبختی آنان نقش سرنوشت سازی را به عهده دارد و یکی از راه‌های ایجاد دوستی و صمیمیت و مهر و محبت دست بوسی و احترام به بزرگان، دانشمندان، علماء و افراد صالح و نیکوکار است و این ادب اجتماعی اثر بزرگی در تواضع و انکساری شخص و رعایت احترام و درک منزلت بزرگان دارد.
۱۹۹ـ وَعَنْ ابن عمر ب(وذكر قِصَّةً قَالَ فِيهَا:) فَدَنَوْنَا (يعني مِنَ النَّبيِّ ج) فَقَبَّلْنَا يَدَه. (ابوداود) [۱۰].
از ابن عمر بداستانی روایت شده که در آن می‌فرماید: پس ما به پیامبر صنزدیک شدیم و دستش را بوسیدیم.
۲۰۰ ـ وعن زارعس (في وفد عبدالقيس) قال: لَمَّا قَدِمْنَا الْمَدِينَةَ فَجَعَلْنَا نَتَبَادَرُ مِنْ رَوَاحِلِنَا فَنُقَبِّلُ يَدَ النَّبِيِّ جوَرِجْلَهُ. (البخاري في الأدب الصغير، احمد).
زارعسکه از گروه عبد القیس بود، روایت می‌کند هنگامی که وارد مدینه شدیم با شتاب از سواریها پیاده میشدیم و دست و پای پیامبر را می‌بوسیدیم.
۲۰۱ـ وعن صهيبسقال: رأيتُ علياً يقبل يد العباس. (البخاري في الأدب المفرد).
از صهیبسروایت است که حضرت علیس را دیدم که دست حضرت عباسسرا می‌بوسید.
و اما در بوسیدن دست و احترام به بزرگترها نباید غلو و زیاده روی و از محدوده شرع مقدس اسلام تجاوز شود و نباید شخص احترام کننده در برابر بزرگان خود را تحقیر، خوار و ذلیل نموده هنگام قیام و بلند شدن خم شده و وقت بوسیدن دست حالت رکوع پیدا کند، زیرا اینگونه اعمال از عادات و آداب زمان جاهلیت و از بدعات و خرافات قرن بیستم است و اسلام با چنین عادات و رسوم ذلت‌آور جنگ و مبارزه نموده و برای همیشه آن‌ها را حرام قرار داده است.
[۱۰] - شیخ البانی این حدیث را ضعیف دانسته است. (مصحح)