الف: بخشندگی مال
مشهور و معروفترین مصداق سخاوت، بخشندگی در امور مادی است که در آیات و روایات فراوانی مورد توجه قرار گرفته است: رسول الله صمی‌فرماید:
۶۴ـ وعن أبي هريرةسقال: إن رسولَ الله جقال: قَالَ الله تَعَالَى: أنفِق يَا ابْنَ آدَمَ يُنْفَقْ عَلَيْكَ. (مُتَّفَقٌ علیهِ).
از حضرت ابوهریرهسروایت است که رسول الله صفرمودند: خداوند متعال می‌فرماید: ای فرزند آدم انفاق کن، تا به تو انفاق شود.
۶۵ـ وعن ابن مسعودسقال: قال رسول الله ج: أَيُّكُمْ مَالُ وَارِثِهِ أَحَبُّ إِلَيْهِ مِنْ مَالِهِ؟ قَالُوا: يَا رسول الله! مَا مِنَّا أَحَدٌ إِلَّا مَالُهُ أَحَبُّ إِلَيْهِ قَالَ: فَإِنَّ مَالَهُ مَا قَدَّمَ وَمَالُ وَارِثِهِ مَا أَخَّرَ. (بخاری).
«از حضرت عبدالله بن مسعودسروایت است که رسول الله صفرمودند: کدام یک از شما مال وارث خود را از مالش دوست‌تر می دارد؟ صحابه گفتند: یا رسول الله هیچ کس از ما نیست مگر این‌که مال خودش را بیشتر دوست می‌دارد، رسول اللهصفرمودند: مال او آن است که آن را پیش فرستاده و مال وارثش همان است که آن را بعد از خود گذاشته است».
یعنی آنچه شخص در طول زندگی خود صدقه و خیرات نموده و در کارها و راه‌های خیر مصرف کرده از آن او است و در روز رستاخیز دست او را خواهد گرفت و اما آنچه بعد از مرگ باقی گذاشته است از آن ورثه است و به او چیزی تعلق نمی‌گیرد.