غبطه
غبطه عبارت است از اینکه هنگامی که انسان نعمتی در دیگری میبیند خوشحال شده و آرزوی داشتن آن را برای خودش نیز میکند و هرگز آرزوی نابودی و زیان رسانیدن به صاحبان نعمت را ندارد و این یک حالت قهری و فطری است که هر کس چیز خوب، نعمت و کمال را برای خودش دوست میدارد لذا از دیدگاه اسلام حرام نیست بلکه جایز است، رسول الله صمیفرماید:
۱۲۷ـ وَعَنْ ابن مسعودسقال: قال رسول الله ج: لَا حَسَدَ إِلَّا فِي اثْنَتَيْنِ رَجُلٌ آتَاهُ اللَّهُ مَالًا فَسُلِّطَ عَلَى هَلَكَتِهِ فِي الْحَقِّ وَرَجُلٌ آتَاهُ اللَّهُ الْحِكْمَةَ فَهُوَ يَقْضِي بِهَا وَيُعَلِّمُهَا. (بخاری).
از حضرت عبدالله بن مسعودسروایت است رسول الله صفرمودند: حسد جایز نیست مگر در دو چیز یکی آنکه خداوند به کسی مال و ثروت داده و او را توفیق خرج کردن در راه حق نیز داده است. و دیگر آن کسی که خداوند به او علم و دانش داده او در میان مردم داوری میکند، و دیگران را علم و حکمت میآموزد.