ب: وعده شکنی منافق است
۱۷۴ـ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو بأَنَّ النَّبِيَّ جقَالَ: أَرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَانَ مُنَافِقًا خَالِصًا وَمَنْ كَانَتْ فِيهِ خَصْلَةٌ مِنْهُنَّ كَانَتْ فِيهِ خَصْلَةٌ مِنْ النِّفَاقِ حَتَّى يَدَعَهَا، إِذَا اؤْتُمِنَ خَانَ وَإِذَا حَدَّثَ كَذَبَ وَإِذَا عَاهَدَ غَدَرَ وَإِذَا خَاصَمَ فَجَرَ. (مُتَّفَقٌ علیهِ).
از حضرت عبدالله بن عمرو بن العاص بروایت است رسول الله صفرمودند: چهار خصلت و عادت در هر کس یافته شوند او منافق خالص است و اگر یکی از این عادات در او باشد در او صفتی از نفاق موجود است تا آن را ترک نماید: ۱ـ هرگاه امانتی نزد او گذاشته شود خیانت می‌کند ۲ـ و هرگاه سخن گوید دروغ می‌گوید ۳ـ و هرگاه پیمان بندد وعده خلافی می‌کند ۴ـ و هرگاه دعوا کند دشنام می‌دهد.
و دنباله حدیث در مسلم چنین است (وإن صامَ وَصَلَّي وَزَعَمَ أَنَّهُ مُسْلِمٌ)اگر چه روزه بگیرد نماز بخواند و ادعای اسلام کند.
باز هم شخص خائن، دروغگو، مکار، بدزبان، در زمره و گروه منافقین قرار دارد و اینگونه روزه، نماز و دعوای اسلام هیچگونه سود و ارزشی ندارد.