ل: تظاهر به دلسوزی و دینداری و لازم دانستن حکومت خود برای حفظ نظم، دین و آئین
﴿وَقَالَ فِرۡعَوۡنُ ذَرُونِيٓ أَقۡتُلۡ مُوسَىٰ وَلۡيَدۡعُ رَبَّهُۥٓۖ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمۡ أَوۡ أَن يُظۡهِرَ فِي ٱلۡأَرۡضِ ٱلۡفَسَادَ ٢٦﴾[غافر: ۲۶]. «و فرعون گفت: مرا بگذارید موسى را بکشم تا پروردگارش را بخواند من مىترسم آیین شما را تغییر دهد یا در این سرزمین فساد کند».
چقدر شگفت آور است که بدنام روزگار فرعون ظالم و ستمگر و بی بندوبار، به فکر دین، آئین و اصلاح افتاده است و سرور موحدان پیامبر بزرگوار حضرت موسی÷را فردی بی‌دین، مفسد فی الأرض و فتنه انگیز جلوه می‌دهد تا بتواند بوسیله خدعه و نیرنگ و با استفاده از کلمات و شعارهای جالب و زیبا، مردم جاهل و نادان و کوته فکر را گول بزند و بر علیه سالار موحدان پیکر عدالت و بزرگترین مصلح زمان و سرسخت‌ترین دشمن ظلم و ستم و بی‌عدالتی، حضرت موسی÷به قیام و شورش وادار نماید و قیام مردم موحد و عدالت خواه را در نقطه خفه و خاموش گرداند.