مسلمان از دیدگاه آیات و روایات

س: صبر در چه هنگام؟

صبر و شکیبائی وقتی پسندیده و با ارزش است که در برابر مشکلات و مصایبی باشد که انسان به هیچ شکل و صورت نتواند آن را از میان بردارد و اما اگر بتواند آن مشکلات وگرفتاری‌ها را از میان بردارد یا خود را از آن رهایی بخشد دیگر صبر معنی و مورد ندارد.

بنابراین خداوند با شدت هر چه بیشتر به سرزنش کسانی می‌پردازد که در مشورهای کفر و الحاد و جامعه های فاسد و زیر سلطه زورگویان به سر می‌برند و عمرشان را تباه می‌کنند در صورتی که می‌توانند به کشورهای اسلامی و جوامع آزاد هجرت نمایند چنانکه ارشاد خداوند است:

﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ تَوَفَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ ظَالِمِيٓ أَنفُسِهِمۡ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمۡۖ قَالُواْ كُنَّا مُسۡتَضۡعَفِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ قَالُوٓاْ أَلَمۡ تَكُنۡ أَرۡضُ ٱللَّهِ وَٰسِعَةٗ فَتُهَاجِرُواْ فِيهَاۚ فَأُوْلَٰٓئِكَ مَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَسَآءَتۡ مَصِيرًا ٩٧﴾[النساء: ۹۷]. «کسانى که بر خویشتن ستمکار بوده‏اند [وقتى] فرشتگان جانشان را مى‏گیرند مى‏گویند: در چه [حال] بودید؟ پاسخ مى‏دهند ما در زمین از مستضعفان بودیم مى‏گویند: مگر زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید پس آنان جایگاهشان دوزخ است و [دوزخ] بد سرانجامى است».