۱۷۲- باب: مستحب بودن دعا در سفر
۹۸۷- وعن أَبي هريرةس قال: قَالَ رسولُ اللهج: «ثلاثُ دَعَوَاتٍ مُسْتَجَابَات لا شَكَّ فِيهِنَّ: دَعْوَةُ المَظْلُومِ، وَدَعْوَةُ المُسَافِرِ، وَدَعْوَةُ الوَالِدِ عَلَى وَلَدِهِ».[روایت ابوداود و ترمذي؛ ترمذی، این حدیث را حسن دانسته است. البته در روایت ابوداود، لفظ «عَلَى وَلَدِهِ»نیست.] [صحیح الجامع، ش: ۳۰۳۱؛ السلسلة الصحیحة، از آلبانی، ش: ۵۹۶؛ آلبانیاین حدیث را در صحیح ابن‌ماجۀ، ش: ۳۱۱۵ حسن داسته است]
ترجمه: ابوهريرهسمی‌گوید: رسول‌اللهجفرمود: «بی‌گمان سه دعای مستجب وجود دارد که در پذیرفته شدن آن‌ها شکی نیست: دعای ستم‌دیده، دعای مسافر، و دعای پدر [و مادر] بر ضدّ فرزند». [البته در روایت ابوداود، دعای پدر به‌صورت مطلق آمده است؛ یعنی دعای پدر در حق فرزند، - چه دعای نیک در حق او باشد و چه بددعایی- پذیرفته می‌شود. (مترجم))]