آن سوگندهای منعقده‌ای که شکستنِ آن‌ها واجب می‌باشد [۴۴]
امام خرقی حنبلی گفته است: «کسی که بر انجامِ عملی سوگند بخورد ولی آن را انجام ندهد یا اینکه بر انجام ندادنِ عملی سوگند بخورد و آن را انجام دهد، کفّاره بر او واجب می‌شود». ابن قدامه‌ی حنبلی در توضیحی که بر قولِ خرقی نوشته، گفته است: «در این باره بین فقهای جهانِ اسلام اختلافی وجود ندارد». سپس ابن قدامه در ادامه، آنچه را که خرقی گفته، بیشتر توضیح و تفصیل داده و می‌گوید: «اگر سوگندش بر انجامِ عملی بود ولی آن را انجام نداد و یا اینکه با توجّه به لفظ یا نیّت یا وجودِ قرینه‌ای، موقّت بود و وقتِ آن تمام شد در حالی که او آن کار را انجام نداده بود، سوگندش شکسته می‌شود و باید کفّاره بپردازد ولی اگر سوگندش مطلق بود نه مقیّد به زمانی، سوگندش شکسته نمی‌شود مگر با تمام شدنِ زمانِ ممکن برای انجامِ کار.
[۴۴] الـمغنی: ج ۸، ص ۶۸۳-۳۸۴.