احکام سوگند و نذر

سوّم: شروطی که مربوط به صیغه و لفظِ نذر است

شرط است که از صیغه و لفظِ نذر، تعهدّ و الزام فهمیده شود در نتیجه نذر، همانندِ مسائل دیگر فقط با نیّت منعقد نمی‌گردد ولی اگر شخص، همراهِ نیّتِ نذر، آن را نوشت و یا اینکه اگر لال بود و با اشاره‌ای که مفهوم باشد به آن نذر اشاره کرد، نذرش منعقد می‌گردد. گفتنِ نذر به صورت مطلق هم درست است به این صورت که مثلاً بگوید: «بر من واجب باشد که برای خدا روزه بگیرم» همان‌گونه که درست است که نذر، مشروط به حالتی باشد مثلاً شخص بگوید: «اگر خدا مرا شفا دهد صدقه‌ای یا سه روز روزه گرفتن بر من واجب باشد».