نوعِ سوّم: نذرِ مبهم [۸۵]
این نوع نذر نذری است که شخص، هنگامِ آن می‌گوید: برای خدا، بر من نذری باشد.
کفّاره دادن برای این نوع نذر به نظرِ اکثرِ علما واجب است ولی امام شافعی گفته است: «این نوع نذر، منعقد نمی‌شود و کفّاره ندارد. ولی دلیل بر وجوبِ کفّاره بر آن، حدیثِ شریفی است که امام ترمذی از پیامبر جروایت کرده است که در آن می‌فرماید:
«كَفَّارَةُ النَّذْرِ إِذَا لَمْ يُسَمَّ كَفَّارَةُ يَمِينٍ» [۸۶].
«کفّاره‌ی نذری که نذر کننده، آن را مشخص نکرده باشد، همان کفّاره‌ی سوگند است».
و چون این نظر، قولِ ابن عبّاس و عایشهشبوده و در آن زمان، مخالفی نداشته‌اند پس همان‌گونه که ابن قدامه‌ی حنبلی گفته است، به عنوانِ اجماع محسوب می‌گردد.
[۸۵] الـمغنی: ج ٩، ص ۳. [۸۶] جامع ترمذی: ج ۵، ص ۱۲۵.