احکام سوگند و نذر

‌قاعده‌ی دوّم:

‌‌ولی هر گاه، حملِ سوگند بر معنای حقیقی‌اش ممکن نبود، معنای مجازیِ آن معتبر می‌گردد. مثلاً اگر فردی سوگند بخورد که از این نخل یا گندم نمی‌خورد، سوگندش با خوردن از میوه‌ی آن نخل، یعنی خرما یا از نانی که از آن گندم درست شده، شکسته می‌شود ولی در صورتی که حتّی اگر از خودِ نخل یا خودِ آن گندم هم بخورد، سوگندش را نشکسته است.