احکام سوگند و نذر

حالتِ دوم اینکه سوگند خورنده ظالم باشد:

وقتی که سوگند خورنده ظالمی باشد که حاکمِ وقت به خاطرِ حقّی که پیش او است ولی او آن را انکار می‌کند، از او بخواهد که سوگند یاد کند، در این حالت، معنی ظاهری لفظی که سوگند خورنده بکار برده معتبر می‌باشد و نیّتِ او از لفظِ بکار برده شده هیچ نفعی به او نمی‌رساند و نظرِ امام شافعی نیز همین بوده و ابن قدامه‌ی حنبلی نیز با او هم عقیده است و ما هم دلیلی بر خلاف آن سراغ نداریم. ابوهریرهسگفت که پیامبر جفرمود:

«یَمینُکَ عَلَی مَا یُصدّقُکَ بِهِ صَاحبکَ».

«سوگندِ تو به آن چیزی حمل می‌شود که هم صحبتت، تو را در آن تصدیق می‌کند».

و نیز پیامبر جفرمود:

«ألْیَمِینُ عَلَی نِیِّتِ الْمُستحلفِ».

«سوگند براساسِ نیّتِ کسی است که (از حالف)، طلبِ سوگند می‌کند».

هر دو حدیثِ فوق را امام مسلم روایت کرده است [۳۰].

[۳۰] الـمغنی: چ ۸، ص ٧۲۸، نیل الأوطار: ج ۸، ص ۲۱۸-۲۱٩.