سوگندِ دروغ از گناهان کبیره است
کسی که بر چیزی سوگند می‌خورد و می‌داند که دارد دروغ می‌گوید، مرتکبِ گناهی عظیم و نافرمانیِ بزرگی شده است و سوگندش همان یمینِ غموس به حساب می‌آید. عبدالله بن عمرباز پیامبر جروایت کرده است که ایشان فرمودند:
«الْكَبَائِرِ: الإِشْرَاكُ بِاللَّهِ، وَعُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ، وَيَمِينُ الْغَمُوسِ».
«گناهانِ کبیره عبارتند از: شرک به خدا، آزاردادنِ پدر و مادر، قتلِ نفس و سوگندِ دروغ».
امام بخاری آن را در صحیحش روایت کرده است.
و باز از پیامبر روایت شده است که فرمود:
«مَنْ حلف علَی یمینٍ کاذبةٍ لیَقطعَ بِهَا مالَ رَجلٍ مُسلمٍ – أوْ قالَ أخیهِ – لقی الله وَهوَ علیهِ غَضبانٌ».
«کسی که سوگندِ دروغ بخورد تا به وسیله‌ی آن، مالِ مسلمانی -و یا فرمود که مالِ برادرش- را به ناحق بگیرد خدا را [در روزِ قیامت] در حالی ملاقات می‌کند که از دست او عصبانی است».
سپس خداوند در تصدیقِ فرموده‌ی پیامبر جاین آیه را نازل فرمود: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يَشۡتَرُونَ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ وَأَيۡمَٰنِهِمۡ ثَمَنٗا قَلِيلًا أُوْلَٰٓئِكَ لَا خَلَٰقَ لَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ﴾[آل عمران: ٧٧].
«کسانی که پیمانِ خدا و سوگندهای خود را به بهای کمی (از مادیّات و مقامات دنیوی هر اندازه هم در نظرشان بزرگ و سترگ جلوه‌گر باشد) بفروشند، بهره‌ای در آخرت نخواهند داشت».
امام بخاری و غیر او حدیث فوق را روایت کرده‌اند [٧۰].
[٧۰] التّاج الجامع للأصول من أحادیث رسول الله ج: ج ۳، ص ٧۶-٧٧.