قاعده‌ی اوّل:
اصل در کلام، معنای حقیقی و اصلی آن است و بر این اساس هر گاه شخصی سوگند بخورد که از این گوسفند نمی‌خورد اگر از گوشتش بخورد، سوگندش را شکسته است ولی اگر از شیر و فرآورده‌های آن بخورد، خلاف سوگندش عمل نکرده است. همچنین وقتی که سوگند بخورد خرید و فروش نمی‌کند، سوگندش شکسته نمی‌شود مگر با اقدامِ مستقیم و بدون واسطه‌ی خودش به خرید و فروش، در نتیجه با گرفتنِ وکیل برای انجام این کار، سوگندش شکسته نمی‌شود، زیرا معنای اصلی سوگندش، اقدامِ مستقیم خودش می‌باشد و معنای وکیل گرفتن به عنوانِ معنای مجازیِ آن محسوب می‌گردد مگر اینکه وکیل نیز از روی عادت، شخصاً معامله نکند که در این حالت چه با اقدام بدون واسطه‌ی خود او و چه با گرفتنِ آن وکیل برای انجامِ کار، سوگند شکسته می‌شود.