مقدّمه و روشِ بحث

«أیْمَان» جمعِ «یَمین» است و ما در بحثمان آن را به معنیِ سوگند و قسم به کار می‌بریم.

بحث در موردِ یمین مستلزمِ بیانِ معنای آن در لغت و در اصطلاح، بیانِ چگونگیِ مشروعیّت آن و نیز بیانِ مواردِ مربوط به یمین از جمله کسی که سوگند یاد می‌کند (حالف)، آنچه که به آن سوگند می‌خورند (محلوفٌ بِهِ)، موضوعی که به خاطرِ آن سوگند می‌خورند (محلوفُ عَلَیْه)، صیغه و لفظِ سوگند و آثارِ مترتّب بر سوگند یعنی احکامِ سوگند می‌باشد.

بر این اساس این باب را به چند فصلِ زیر تقسیم می‌کنیم:

فصلِ اوّل: تعریفِ یمین و بیانِ چگونگیِ مشروعیّتِ آن.

فصلِ دوّم: سوگند خورنده.

فصلِ سوّم: آنچه که بدان سوگند خورند.

فصلِ چهارم: آنچه که به خاطرِ آن، سوگند خورند.

فصلِ پنجم: صیغه و لفظِ سوگند.

فصلِ ششم: احکامِ سوگند.