احکام سوگند و نذر

نوعِ چهارمِ کفّاره: روزه

کسی که نتوانست ده فقیر را خوراک بدهد و یا بر آن‌ها لباس بپوشاند و یا برده‌ای را آزاد کند باید سه روز روزه بگیرد آن‌چنان که در این آیه‌ی کریمه آمده است:

﴿فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ ثَلَٰثَةِ أَيَّامٖ﴾[المائدة: ۸٩].

«اما اگر کسی (هیچ یک از این سه کار را نتوانست و تواناییِ انجامِ آن‌ها را) نیافت (او می‌تواند) سه روز، روزه بگیرد».

و در این موضوع هیچ اختلافی وجود ندارد مگر در متوالی بودن یا نبودنِ آن. ظاهرِ مذهبِ حنبلیان لزومِ متوالی بودنِ روزه‌هاست. این، قولِ نخعی، ثوری و اصحابِ رأی نیز می‌باشد.

ولی امام مالک و امام شافعی در یکی از دو قولش و امام احمد در یکی از روایت‌های نقل شده از او گفته‌اند: «پشتِ سر هم بودنِ روزه‌ها لازم نیست [۶۰]». اگر فرض کنیم که متوالی بودن روزه‌ها لازم باشد، در این حالت اگر زن به دلیلِ بیماری یا در حالِ حیض افتادن و مرد به دلیلِ بیماری روزه‌شان را خوردند [و بینِ روزه‌ها فاصله افتاد] توالیِ روزه‌ها از بین نرفته و همچنان متوالی محسوب می‌گردند و حنبلیان و أبوثور و اسحاق همین نظر را دارند [۶۱].

[۶۰] الـمغنی: ج ۸، ص ٧۵۲. [۶۱] الـمغنی: ج ۸، ص ٧۵۲.