نوعِ سوّم از کفّاره: آزادکردنِ برده [۵٩]
منظور از آزادکردنِ برده، آزادکردنِ یک انسانِ مملوکِ دیگری است، چه زن باشد و چه مرد. بر اساسِ مذهبِ حنبلیان، برده‌ای که قرار است به این منظور، آزاد شود باید مؤمن باشد و این قولِ امام مالک و امام شافعی و ابوعبید نیز می‌باشد. از امام احمد روایتِ دیگری نیز نقل شده است که برده‌ی ذمّی نیز قابلِ قبول است به این دلیل که در این فرموده‌ی خداوندِ متعال: «أَوْ تَحْرِیرُ رَقَبَهٍ»، «رقبه»، یعنی برده به صورتِ مطلق آمده است در نتیجه شاملِ برده‌ی کافر نیز می‌شود و این نظرِ عطاء، ابو ثَورْ و اصحابِ رأی نیز می‌باشد. آزادکردن برده‌ای که به سنِّ تکلیف نرسیده نیز درست است، چه دختر باشد و چه پسر و مادام که مسلمان باشند رسیدن آن‌ها به سنِّ تمییز هم لازم نیست.
[۵٩] الـمغنی: ج ۸، ص ٧۴۳-٧۴۲.