احکام سوگند و نذر

وضعیّتِ نذر، بعضی از وقوعِ آن

با اینکه نذر، مستحب نیست ولی بعد از وقوع، در صورتی که به منظورِ نزدیکی به خداوند و عبادتِ او باشد وفای به آن، واجب است. پیامبر جفرمود:

«مَنْ نَذَرَ أَنْ يُطِيعَ اللَّهَ فَلْيُطِعْهُ، وَمَنْ نَذَرَ أَنْ يَعْصِيَهُ فَلاَ يَعْصِهِ» [٧۸].

«کسی که نذر کرد که از خداوند اطاعت نماید باید به آن وفا نماید و کسی که نذر کرد که معصیت و نافرمانیِ خداوند را بنماید نباید این کار را انجام دهد».

و خداوند وفاکنندگان به نذرهایشان را مدح نموده و فرموده است:

﴿يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَيَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا ٧﴾[الانسان: ٧].

«به نذرِ خود وفا می‌کردند و از روزی می‌هراسیدند که شرّ و بلای آن گسترده و فراگیر است».

در سنّتِ نبوی نیز نکوهشِ کسانی که نذر می‌کنند ولی به نذرهایشان عمل نمی‌کنند آمده است، پیامبر جفرموده است:

«خَيْرُكُمْ قَرْنِى، ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ، ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ، ثُمَّ يَجِىءُ قَوْمٌ يَنْذُرُونَ وَلاَ يَفُونَ، وَيَخُونُونَ وَلاَ يُؤْتَمَنُونَ، وَيَشْهَدُونَ وَلاَ يُسْتَشْهَدُونَ ، وَيَظْهَرُ فِيهِمُ السِّمَنُ» [٧٩].

«بهترینِ شما (انسان‌ها) آنانی هستند که در زمانِ حیاتِ من هستند و بعد از آنان کسانی که به دنبالشان می‌آیند و بعد، آنان که به دنبالشان می‌آیند و ... تا زمانی که قومی می‌آیند که نذر می‌کنند ولی به آن وفا نمی‌کنند، خیانت می‌کنند بطوری که کسی از دستشان در امان نخواهد بود، شهادت می‌دهند ولی از آنان طلب شهادت نمی‌کنند و در بینِ آنان چاقی بروز می‌کند».

[٧۸] صحیحِ بخاری به شرحِ عسقلانی: ج ۱۱، ص ۵۸۱. [٧٩] صحیحِ بخاری به شرحِ عسقلانی: ج ۱۱، ص ۵۸۰-۵۸۱.