احکام سوگند و نذر

یمینِ غموس با سوگند خوردن به طلاق

هر گاه کسی به دروغ، به طلاق سوگند خورد در حالی که خود می‌دانست که سخنش دروغ است به این صورت که مثلاً به زنش بگوید: «سوگند به طلاق، چنان نکرده‌ای» یا «سوگند به طلاق، فلان کار را انجام داده‌ای» یا اینکه بگوید: طلاق بر من لازم باشد که تو چنان نکرده‌ای» یا «طلاق بر من لازم و واجب باشد اگر تو چنان کرده باشی» در حالی خود می‌داند که در موردِ این سوگندش، دروغ می‌گوید، در این حالت، این نوع سوگند همانندِ سوگندِ دروغ به خدا بوده و از گناهانِ کبیره به حساب می‌آید و عمل به طلاق و تحریمی که او بر خود لازم نموده بر او واجب نیست و این سوگند او کفّاره ندارد، و این چیزی است که شیخ الاسلام ابن تیمیه/گفته است [٧۲].

[٧۲] مجموع فتاوی شیخ الاسلام ابن تیمیه: ج۳، ص ۱۲٩.