حکمِ سوگندِ لغو
در شکستنِ سوگندی که لغو به حساب می‌آید کفّاره‌ای بر حالفِ آن واجب نیست، به دلیل این فرموده‌ی خداوند: ﴿لَا يُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغۡوِ فِيٓ أَيۡمَٰنِكُمۡ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ ٱلۡأَيۡمَٰنَ﴾[المائدة: ۸٩].
«خداوند، شما را به خاطرِ سوگندهای بیهوده و بی‌اراده مؤاخذه نمی‌کند ولی شما را برابرِ سوگندهایی که از روی قصد و اراده خورده‌اید مؤاخذه می‌کند (و کفّاره و عقاب بر آن مترتّب است)».
ابن عبّاس، ابو هریره، زراره بن أوفی، حسن، نخعی و امام مالک نیز بر این باورند.
ابن قدامه‌ی حنبلی/بعد از آنکه چیزی را که ما گفتیم، بیان کرده گفته است: «و در این مورد هیچ اختلافی سراغ نداریم» [۶۸].
[۶۸] الـمغنی: ج ۸، ص ۶۸٧-۶۸۸، نیل الأوطار: ج ۸، ص ۲۳٧.