قاعده‌ی سوّم:
چیزی که از نظرِ عرفِ شرع، استفاده از آن، ترک شده باشد از نظرِ معنا، همانندِ حالتِ قبل است و بر معنای مجازیِ آن، حمل می‌شود. مثلاً اگر سوگند بخورد که از این درخت نمی‌خورد، با خوردن از میوه‌ی آن، با اینکه معنای مجازی است سوگندش شکسته می‌شود ولی با خوردن از شاخه‌های آن با اینکه معنای حقیقیِ سوگند است، سوگندش شکسته نمی‌شود.