حجاب

فتنۀ زبان:

زبان مظهر دیگری از شیطان نفس است و چه بسیار فساد و فتنه‌ای که توسط زبان بوجود آمده و پخش و نشر می‌شود، مرد و زنی با هم سخن می‌گویند و در ظاهر کلامشان چیزی که باعث شک و شبهه شود احساس نمی‌گردد ولی وسوسۀ قلبی، آواز را نرم و دلکش و لهجه را محرک و گفتار را شیرین و گیرا می‌سازد، بطوریکه قرآنکریم به این مطلب اشاره نموده، می‌فرماید:

﴿إِنِ ٱتَّقَيۡتُنَّۚ فَلَا تَخۡضَعۡنَ بِٱلۡقَوۡلِ فَيَطۡمَعَ ٱلَّذِي فِي قَلۡبِهِۦ مَرَضٞ وَقُلۡنَ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا﴾[الأحزاب: ۳۲].

@اگر می‌خواهید پرهیزگار باشید پس در سخن گفتن نرمی و ملایمت به کار نبرید؛ زیرا کسی که در دلش مرض (ضعف ایمان) وجود دارد طمع می‌کند، پس سخن را به شکل نیکو و پسندیده ادا کنید».

و این وسوسۀ قلبی است که از حکایت روابط جنسی مردم بصورت مشروع یا نامشروع لذت می‌برد و از شنیدن آن، نفس وی تحریک می‌شود به همین سبب است که هر موقع داستان‌های عشقی و هیجان‌انگیز را اعم از اینکه واقعی باشد یا غیر واقعی در مجالس و محافل تعریف می‌کنند، به چنان سرعتی در جامعه منتشر می‌شود که گویی آتش در هیزم خشک افتاده باشد.

قرآنکریم نیز به این مطلب اشاره نموده می‌فرماید:

﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِي ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ﴾[النور: ۱۹].

@همانا کسانی که دوست دارند زشتیها در میان ایمان آورندگان رایج شود، در دنیا و آخرت عذاب دردناکی برای آن‌ها خواهد بود».

فتنۀ زبان انواع مختلفی دارد که هرنوع آن باعث ایجاد وسوسۀ قلبی می‌شود، از این روست که دین اسلام آن را مورد بررسی و مطالعه قرار داده و مردم را نسبت به آن مطلع ساخته است. بنابراین، زن حق ندارد که احوال و اوصاف زنان دیگر را نزد شوهرش بازگو کند، چنانچه حدیث شریف می‌فرماید:

«لا تُباشِر الْمَرْأةَ حَتّى تَصِفَها لِزَوْجِها كَاَنَّهُ يِنْظُرُ اِلَيْها». «با زنی مصاحبت نکند که وقتی می‌خواهد از او به شوهرش حکایت کند مثل این است که شوهرش او را می‌بیند» [۴۶].

و هر یک از زن و مرد از افشای اسرارشان نهی شده‌اند [۴۷]چرا که این حالت موجب گسترش و رواج فحشا گشته و دل‌ها را به سوی آن متمایل می‌سازد و اگر امام در اثنای نماز سهو کند بر مقتدی واجب است که او را به سهوش متوجه سازد و اگر مقتدی مردان باشند بر آن‌ها واجب است که سبحان الله بگویند تا امام متوجه شود و اگر زنان باشند آن‌ها مامورند که دست‌شان را به هم بزنند تا صدایی از آن ایجاد شود و حق ندارند صدایشان را بلند کنند.

[۴۶] ترمذی، باب کراهیة مباشرة المرأة بالمراة. [۴۷] ابوداوود، ذکر الرجل من اصبه اهله.