فتنۀ استفاده از بوی خوش:
بوی خوش نیز قاصدی است که از یک نفس شرور به نفس شرور دیگر منتقل می‌شود و از ظریفترین و دقیقترین وسایل مخابراتی و مراسلاتی به شمار می‌رود که اکثر نظام‌های اخلاقی از آن غافل شده‌اند و این عامل لطیف و دقیق به قدری فتنه‌انگیز است که حتی حیای اسلامی نیز نمی‌تواند آن را تحمل کند و وسوسه می‌شود. بنابراین، به زن مسلمان اجازه داده نشده است که در راه یا میان جمعیت معطر باشد؛ زیرا اگرچه جمال و زینت مستور و پوشیده باشد، ولی عطر و بوی خوش در فضا پخش می‌شود و باعث تحریک احساسات می‌گردد، حضرت رسول جمی‌فرماید:
«اَلْمَرْاَةُ إذا اسْتَعْطَرَتْ فَمَرَّتْ بِالْمَجْلِسِ فَهِيَ كَذَا. يَعْني زَانِيَةٌ». «اگر زن با استعمال عطر در مجلس حاضر شود، آن زن چنان و چنین است، یعنی زانی است» [۴۸].
و در حدیث دیگری فرموده است:
«إذا شَهِدَتْ اِحْداكُنَّ الْمَسْجِدَ فَلا تَمَسَّنَّ طِيْباً». «اگر یکی از شما زنان در مسجد حاضر گردد، نباید از بوی خوش (عطر، پودر و دیگر وسایل خوشبوی) استفاده کرده باشد» [۴۹].
و در حدیث دیگر گفته شده است:
«طِيْبُ الرجالِ ما ظَهَرَ وَخَفِيَ لَوْنُهُ وَطِيْبُ الِنّساءِ ما ظَهَرَ لَوْنُهُ وَخَفِيَ رِيْحُهُ». «بوی خوش برای مردان آن است که بویش آشکار و رنگش پنهان باشد و برای زنان آن است که رنگش آشکار بوده و بویش مخفی و پنهان باشد» [۵۰].
[۴۸] ترمذی، باب ماجاد فی کراهیة خروج المتعطرة. [۴۹] موطا و مسلم. [۵۰] ترمذی، باب ماجاء فی طیب النساء والرجال و ابوداوود.