سوم: تدوین قرآن کریم
یکی از مهمترین وسائل حفظ الفاظ و عبارات نوشتن آن است، و سخنی که در قید تحریر درنیاید در معرض فراموشی قرار میگیرد، پس وقتی قرآن کریم بخاطر هدایت بشریت تا روز قیامت نازل شده، باید در صحیفهها نوشته میشد.
بدون شک نوشتن قرآن کریم از عنایت و اهتمام خاص رسول کریم ج برخوردار بود، ایشان به آنعده از اصحاب کرام که نوشتن را یاد داشتند دستور فرمود تا قرآن کریم را بنویسند و آنان را به حیث کاتبان وحی برگزید که مشهورترینشان زید بن ثابت انصاری س است.
هرگاه بر پیامبر اکرم ج وحی نازل میشد ایشان نخست آنرا حفظ مینمود سپس به یکی از کاتبان وحی دستور میفرمود تا آنچه بر ایشان نازل شده را بنویسد و میفرمود: «این آیات را در فلان سوره که چنین امور در آن ذکر است بگذارید».
به این ترتیب پیامبر اکرم ج نام سوره را مشخص مینمود و به کاتبان دستور میداد تا آیات نازل شده را در جای مشخص شده بنویسند. پس از این مرحله به صحابه کرام میفرمود تا آیات نازل شده را آموخته و حفظ نمایند.
و به این ترتیب همۀ قرآن کریم در عهد رسول کریم ج در رقعهها نوشته شد.
جبريل ÷ هر سال یکبار قرآن کریم را بر رسول اکرم ج عرض مینمود و در سالی که ایشان از جهان رحلت مینمودند، جبريل ÷ دو بار قرآن را بر ایشان تقدیم نمود، البته ترتیب آیات و سورههای آن طوری بود که امروز در مصاحف موجود در دسترس مسلمانان قرار دارد، تا این فرموده حق تعالی تحقق یابد، ﴿إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ١٧ فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ١٨﴾ [القيامة: ١٧-١٨].
«البته جمع کردن قرآن و خواندنش بر عهدۀ ماست . * پس هنگامی که خواندنش را (بر زبان جبرئیل) تمام کردیم، تو خواندنش را دنبال كن».
و فرموده او تعالى: ﴿سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَى٦﴾ [الأعلى: ٦].
«ما قرآن را بر تو خواهیم خواند و تو دیگر آن را فراموش نخواهی کرد».