سورۀ تین

در مکه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ١ وَطُورِ سِينِينَ٢ وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ٣ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ٤ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ٥ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ٦ فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ٧ أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ٨﴾ [التين: ١-٨].

﴿١﴾ قسم به انجیر و زیتون. ﴿٢﴾ و قسم به طور سینا. ﴿٣﴾ و قسم به این شهر امن (مکه). ﴿٤﴾ بی‌گمان انسان را در بهترین صورت (و ترکیب) آفریدیم. ﴿٥﴾ باز او را به پست‌ترین مرحله (حقیرترین مرتبه؛ به سبب کفر) بازگردانیدیم. ﴿٦﴾ مگر آنانی که ایمان آوردند و کارهای نیک انجام دادند، پس برای آن‌ها اجریست قطع ناشدنی. ﴿٧﴾ پس چه چیز سبب می‌شود (ای انسان) که قیامت را تکذیب کنی. ﴿٨﴾ آیا الله بزرگ‌ترین فرمانروایان نیست؟ (بلی هست! و من بر آن از جملۀ گواهانم).