سورۀ انشقاق

در مکه نازل شده و بیست و پنج آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ١ وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ٢ وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ٣ وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ٤ وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ٥ يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ٦ فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ٧ فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا٨ وَيَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا٩ وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ١٠ فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا١١ وَيَصْلَى سَعِيرًا١٢ إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا١٣ إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ١٤ بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا١٥ فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ١٦ وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ١٧ وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ١٨ لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ١٩ فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ٢٠ وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ٢١ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ٢٢ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ٢٣ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ٢٤ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ٢٥﴾ [الانشقاق: ١-٢٥].

﴿١﴾ وقتی که آسمان بشگافد (و پاره پاره شود) ﴿٢﴾ و حکم پروردگار خود را فرمان برد که چنین سزاوار است. ﴿٣﴾ و وقتی که زمین کشیده و هموار گردد. ﴿٤﴾ و آنچه در آن است بیرون اندازد و تهی گردد. ﴿٥﴾ و حکم پروردگار خود را فرمان برد که چنین سزاوار است. ﴿٦﴾ ای انسان! یقیناً تو با تلاش و رنج فراوان به‌سوی پروردگارت رهسپاری و سرانجام او را ملاقات خواهی کرد. ﴿٧﴾ (پس از ملاقات) کسی که نامۀ اعمالش به دست راستش داده شود. ﴿٨﴾ پس به آسانی با او حساب خواهد شد. ﴿٩﴾ و شادمان به‌سوی خانوادۀ خود بازمی‌گردد. ﴿١٠﴾ اما کسی که نامۀ اعمالش از پشت سر (به دست چپ) او داده شود. ﴿١١﴾ پس با داد و فریاد هلاکت را می‌طلبد. ﴿١٢﴾ و وارد دوزخ خواهد شد. ﴿١٣﴾ چون او (در دنیا) در میان خانوادۀ خود شادمان (و غافل از آخرت) بود. ﴿١٤﴾ و چون او گمان می‌کرد که هرگز (به سوی الله) باز نمی‌گردد. ﴿١٥﴾ آری! (بازگشت به‌سوی الله حق است) به درستی که پروردگارش به او بیناست. ﴿١٦﴾ پس قسم به شفق (سرخی بعد از غروب آفتاب). ﴿١٧﴾ و قسم به شب و آنچه (در زیر سیاهی خود) جمع می‌کند. ﴿١٨﴾ و قسم به ماه چون کامل گردد. ﴿١٩﴾ که همیشه از یک حالت به حالت دیگر درآیید. ﴿٢٠﴾ پس کفار را چه شده که ایمان نمی‌آرند؟ ﴿٢١﴾ و هرگاه قرآن بر آن‌ها خوانده شود، سجده نمی‌کنند (منقاد نمی‌شوند). ﴿٢٢﴾ (سجده کردن چه که) بلکه کفار قرآن را تکذیب می‌کنند. ﴿٢٣﴾ و الله به آنچه در دل دارند عالم‌تر است. ﴿٢٤﴾ پس آن‌ها را به عذاب دردناک مژده ده. ﴿٢٥﴾ مگر آنانی که ایمان آورده‌اند و کارهای نیک انجام داده‌اند که برای آن‌ها اجر و ثوابی ابدی و قطع ناشدنی است.