سورۀ رحمن
در مکه نازل شده و هفتاد و هشت آیت است
بنام الله بخشندۀ مهربان
﴿الرَّحْمَنُ١ عَلَّمَ الْقُرْآنَ٢ خَلَقَ الْإِنْسَانَ٣ عَلَّمَهُ الْبَيَانَ٤ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ٥ وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ٦ وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ٧ أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ٨ وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ٩ وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ١٠ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ١١ وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ١٢ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ١٣ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ١٤ وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ١٥ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ١٦ رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ١٧ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ١٨﴾ [الرحمن: ١-١٨].
﴿١﴾ الله بخشنده (است). ﴿٢﴾ قرآن را (به محمد) آموخت. ﴿٣﴾ انسان را آفرید. ﴿٤﴾ به او نطق و بیان آموخت. ﴿٥﴾ آفتاب و ماه طبق حساب مقرر روانند. ﴿٦﴾ و گیاه و درخت برای او سجده می‌کنند. ﴿٧﴾ و آسمان را بلند برد و ترازو را مقرر کرد. ﴿٨﴾ تا در ترازو از حد تجاوز نکنید. ﴿٩﴾ و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و در ترازو کم نگذارید. ﴿١٠﴾ و زمین را برای خلق گسترانید. ﴿١١﴾ که در آن میوه (های فراوان) هست و درختهای خرمای غلافدار. ﴿١٢﴾ (و در آن) دانۀ برگدار و گیاه خوشبو است. ﴿١٣﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿١٤﴾ انسان (آدم) را از گل خشک مانند سفال آفرید. ﴿١٥﴾ و جن را از شعلۀ آتش آفرید. ﴿١٦﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿١٧﴾ (اوست) پروردگار دو مشرق و دو مغرب. ﴿١٨﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟
﴿مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ١٩ بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ٢٠ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٢١ يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ٢٢ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٢٣ وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ٢٤ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٢٥ كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ٢٦ وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ٢٧ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٢٨ يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ٢٩ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٣٠ سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ٣١ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٣٢ يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ٣٣ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٣٤ يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ٣٥ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٣٦ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ٣٧ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٣٨ فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ٣٩ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٤٠ يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ٤١﴾ [الرحمن: ١٩-٤١].
﴿١٩﴾ دو دریا (شور و شیرین) را (در کنار هم) روان کرد که با یکدیگر متصل می‌شوند. ﴿٢٠﴾ (اما) بين آن دو حجابی است که (به محدوده هم دیگر) تجاوز نمی‌کنند. ﴿٢١﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٢٢﴾ از آن دو (دریا) مروارید و مرجان بیرون می‌آید. ﴿٢٣﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٢٤﴾ و او (الله) در بحر کشتی‌های ساخته شده مانند کوه دارد. ﴿٢٥﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٢٦﴾ هر چه بر آن (زمین) است، فناپذیر است. ﴿٢٧﴾ و (تنها) پروردگارت صاحب صورت، که دارای شکوه و اکرام است، باقی می‌ماند. ﴿٢٨﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٢٩﴾ هرکس که در آسمان‌ها و زمین است از او (کمک) می‌خواهد و هر روزی او در کاری است. ﴿٣٠﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٣١﴾ اي انس و جن! به زودی به حساب شما می‌پردازیم. ﴿٣٢﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٣٣﴾ ای گروه‌های جن و انس! اگر می‌توانید از کناره‌های آسمان و زمین بگذرید، پس بگذرید، اما نمی‌توانید بگذرید مگر به واسطه قدرت (که شما آن قدرت را ندارید). ﴿٣٤﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٣٥﴾ در آن روز شعله ای از آتش و دود بر شما فرستاده می‌شود. پس نمی‌توانید انتقام بگیرید. ﴿٣٦﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٣٧﴾ پس وقتی آسمان بشکافد پس (مانند( گل سرخ، همچون روغن گداخته شود. ﴿٣٨﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٣٩﴾ پس آن روز هیچ انس و جن از گناهش پرسیده نمی‌شود. (بلکه به علامت شناخته می‌شوند). ﴿٤٠﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٤١﴾ گناهکاران از سیما و قیافه‌هایشان شناخته می‌شوند، پس از موهای پیشانی و قدم‌هایشان گرفته می‌شوند )و در دوزخ انداخته می‌شوند).
﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٤٢ هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ٤٣ يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ٤٤ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٤٥ وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ٤٦ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٤٧ ذَوَاتَا أَفْنَانٍ٤٨ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٤٩ فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ٥٠ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٥١ فِيهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ٥٢ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٥٣ مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ٥٤ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٥٥ فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ٥٦ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٥٧ كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ٥٨ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٥٩ هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ٦٠ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٦١ وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ٦٢ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٦٣ مُدْهَامَّتَانِ٦٤ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٦٥ فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ٦٦ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٦٧ فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ٦٨ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٦٩﴾ [الرحمن: ٤٢-٦٩].
﴿٤٢﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٤٣﴾) گفته شود) این همان دوزخی است که مجرمان آن را دروغ می‌شمردند. ﴿٤٤﴾ بین آتش و آب گرم جوشان می‌گردند. ﴿٤٥﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٤٦﴾ و برای کسیکه از ایستادن (در حضور) پروردگار خود ترسیده باشد، دو باغ است. ﴿٤٧﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٤٨﴾ (آن دو باغ که درختانش) شاخه‌های بسیار دارد. ﴿٤٩﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٥٠﴾ در آن دو (باغ) دو چشمه جاری است. ﴿٥١﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٥٢﴾ در آن دو (باغ) از هر میوه ای دو نوع است. ﴿٥٣﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٥٤﴾ بر فرش‌هایی تکیه کرده‌اند که آسترهایش از ابریشم ضخیم است. و میوه آن دو باغ برای چیدن در دسترس است. ﴿٥٥﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٥٦﴾ در آن (کاخ‌ها و باغها حوریان) همسران‌شان است که نگاه‌شان را از دیگران فرو می‌اندازند (و) پیش از آنان دست هیچ انس و جن به آنها نرسیده است. ﴿٥٧﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٥٨﴾ (آن زنان چنان زیبا‌اند که( گویا یاقوت و مرجان‌اند. ﴿٥٩﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٦٠﴾ آیا پاداش نیکوکاری جز جزای نیکو است. ﴿٦١﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٦٢﴾ و غیر از آن دو باغ (بر ایشان( دو باغ دیگر هم است. ﴿٦٣﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٦٤﴾ و آن دو باغ از شدت سبزی سیاه معلوم می‌شوند. ﴿٦٥﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٦٦﴾ در آن دو باغ دو چشمه فواره کنان است. ﴿٦٧﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٦٨﴾ در آن دو (باغ) میوه‌ها و درختهای خرما و انار است. ﴿٦٩﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟
﴿فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ٧٠ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٧١ حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ٧٢ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٧٣ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ٧٤ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٧٥ مُتَّكِئِينَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ٧٦ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٧٧ تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ٧٨﴾ [الرحمن: ٧٠-٧٨].
﴿٧٠﴾ در آن باغها زنان نیک سیرت و خوبصورت است. ﴿٧١﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٧٢﴾ حوریان نگه داشته شده‌اند )برای نشستن همرای ازواج خود) در خیمه‌ها. ﴿٧٣﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٧٤﴾ در حالیکه دست هیچ انس و جن پیش از آنان (مؤمنان) به آنان نرسیده است. ﴿٧٥﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٧٦﴾ در حالیکه (جنتیان) بر بالش‌های سبز و بسترهای بی‌نظیر و زیبا تکیه زده‌اند. ﴿٧٧﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿٧٨﴾ بسیار بابرکت است نام پروردگارت که صاحب جلال و اکرام است.