سورۀ ضحی

در مکه نازل شده و یازده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالضُّحَى١ وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى٢ مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى٣ وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَى٤ وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى٥ أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى٦ وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى٧ وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى٨ فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ٩ وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ١٠ وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ١١﴾ [الضحى: ١-١١].

﴿١﴾ قسم به وقت چاشت. ﴿٢﴾ و قسم به شب چون (تاریک شود) و آرام گیرد. ﴿٣﴾ پروردگارت تو را رها نکرده و بر تو خشم نگرفته است. ﴿٤﴾ و البته آخرت برای تو بهتر از دنیاست. ﴿٥﴾ و البته پروردگارت به تو (نعمت) خواهد داد که راضی و شادمان شوی. ﴿٦﴾ آیا تو را یتیم نیافت پس تو را جای داد؟ ﴿٧﴾ و تو را بی‌خبر (از احکام شرع) یافت پس هدایت کرد. ﴿٨﴾ و تو را فقیر یافت پس غنی گردانید. ﴿٩﴾ پس بر یتیم قهر مکن. ﴿١٠﴾ و سائل و گداگر را از خود مران. ﴿١١﴾ و اما نعمت‌های پروردگارت را بازگو کن.