سورۀ شمس

در مکه نازل شده و پانزده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا١ وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا٢ وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا٣ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا٤ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا٥ وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا٦ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا٧ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا٨ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا٩ وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا١٠ كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا١١ إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا١٢ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا١٣ فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا١٤ وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا١٥﴾ [الشمس: ١-١٥].

﴿١﴾ قسم به آفتاب و روشنی آن. ﴿٢﴾ و قسم به ماه چون از پی آفتاب رود (بعد از غروب آفتاب ظاهر شود). ﴿٣﴾ و قسم به روز چون ظاهر کند روشنی آفتاب را. ﴿٤﴾ و قسم به شب چون بپوشاند نور آفتاب را. ﴿٥﴾ و قسم به آسمان و به آن ذاتی آن را ساخته است. ﴿٦﴾ و قسم به زمین و به آن ذاتی که آن را هموار کرده است. ﴿٧﴾ و قسم به نفس انسانی و به آن ذاتی که برابر کرده است (قوت جسمی و روحی او را). ﴿٨﴾ باز به او راه بدی و نیکی او را الهام کرد. ﴿٩﴾ البته کامیاب شد هرکس که نفس خود را پاک کرد. ﴿١٠﴾ و البته ناکام و ناامید شد آن که نفس خود را به گناه آلود. ﴿١١﴾ (مانند) قوم ثمود که به سبب سرکشی رسول الله را تکذیب نمودند. ﴿١٢﴾ آن وقت که بدبخت‌ترین آن‌ها برخواست. ﴿١٣﴾ پس رسول الله به آن‌ها گفت: شترِ (آفریدۀ) الله و آب‌خوردن آن را بگذارید. ﴿١٤﴾ پس او را تکذیب نمودند و شتر را کشتند، پس به سزای گناهانشان، پروردگارشان بر آنان عذاب نازل کرد و ایشان را هلاک کرد و آن عقوبت همۀ آن‌ها را با خاک برابر کرد. ﴿١٥﴾ و الله از عاقبت کار نمی‌ترسد.