سورۀ نجم
در مکه نازل شده و شصت و دو آیت است
بنام الله بخشندۀ مهربان
﴿وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى١ مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى٢ وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى٣ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى٤ عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى٥ ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى٦ وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى٧ ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى٨ فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى٩ فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى١٠ مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى١١ أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى١٢ وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى١٣ عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى١٤ عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى١٥ إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى١٦ مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى١٧ لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى١٨ أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى١٩ وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى٢٠ أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنْثَى٢١ تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَى٢٢ إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى٢٣ أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى٢٤ فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى٢٥ وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَرْضَى٢٦﴾ [النجم: ١-٢٦].
﴿١﴾ قسم به ستاره وقتی پنهان شود. ﴿٢﴾ (که) هم صحبت شما نه گمراه شده و نه منحرف گشته است. ﴿٣﴾ و از روی هوی و هوس سخن نمی‌گوید. ﴿٤﴾ نیست این کلام مگر پیغام الهی که به او وحی می‌شود. ﴿٥﴾ (فرشتۀ) بس نیرومند آن را به او آموخته است. ﴿٦﴾ (فرشتۀ نیرومند برای رساندن و حی) راست و برابر ایستاد. ﴿٧﴾ در حالیکه او بر کنارۀ بلند آسمان بود. ﴿٨﴾ باز نزدیک شد، پس فرود آمد. ﴿٩﴾ تا جایی که فاصله‌اش به اندازه دو کمان یا کمتر گردید. ﴿١٠﴾ پس به بندۀ خود وحی کرد آنچه را وحی کرد. ﴿١١﴾ دل (پیغمبر) آنچه را دید دروغ نشمرد. ﴿١٢﴾ آیا با او درباره چیزی که می‌بیند جدال می‌کنید؟ ﴿١٣﴾ و البته او (فرشته) را بار دیگر در فرود آمدنش هم دید. ﴿١٤﴾ نزد سدرة المنتهى (درختی که علم مخلوقات به آن منتهی می‌شود). ﴿١٥﴾ که آرامگاه متقیان در بهشت نزد آن درخت است. ﴿١٦﴾ وقتی که (درخت) سدره را پوشاند آنچه که می‌پوشانید. ﴿١٧﴾ چشم (پیغمبر) منحرف نشد و از حد تجاوز نکرد. ﴿١٨﴾ البته او بخشی از نشانه‌های بزرگ پروردگار خود را مشاهده کرد. ﴿١٩﴾ آیا (بت‌های) «لات» و «عزی» را دیده اید؟ ﴿٢٠﴾ و «منات» آن بت سومی دیگر را؟ ﴿٢١﴾ آیا (گمان دارید که) پسر برای شما است و دختر برای او (الله)؟ ﴿٢٢﴾ در این صورت این تقسیم ظالمانه است. ﴿٢٣﴾ این بتها جز نام‌هایی بیش نیستند که شما و پدرانتان آنرا نام نهاده اید که الله دربارۀ (حقانیت) آن دلیلی نازل نکرده است؟! جز از گمان و خواهشات نفس پیروی نمی‌کنند در حالیکه از سوی پروردگارشان برای آنان هدایت آمده است. ﴿٢٤﴾ آیا (گمان دارند که) انسان به هر چه آرزو کند می‌رسد؟ ﴿٢٥﴾ پس آخرت و دنیا برای الله است. ﴿٢٦﴾ و چه بسا فرشتگانی در آسمانهاست (ولی) شفاعتشان سودی ندارد مگر بعد از آنکه الله برای هرکس که بخواهد و راضی شود، اجازه شفاعت دهد.
﴿إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثَى٢٧ وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا٢٨ فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا٢٩ ذَلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى٣٠ وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى٣١ الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى٣٢ أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى٣٣ وَأَعْطَى قَلِيلًا وَأَكْدَى٣٤ أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى٣٥ أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى٣٦ وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى٣٧ أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى٣٨ وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى٣٩ وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى٤٠ ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى٤١ وَأَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنْتَهَى٤٢ وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى٤٣ وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا٤٤﴾ [النجم: ٢٧-٤٤].
﴿٢٧﴾ البته آنان که به روز آخرت ایمان ندارند، فرشته‌ها را بنام دختران نام گذاری می‌کنند. ﴿٢٨﴾ در حالیکه آنان به آن هیچ علمی ندارند، جز از گمان پیروی نمی‌کنند و به یقین گمان، انسان را از (شناخت) حق بی‌نیاز نمی‌کند. ﴿٢٩﴾ لذا، از کسی روی بگردان که از یاد ما روی گردان شده و جز زندگی دنیوی نمی‌خواهد. ﴿٣٠﴾ این منتهای علم و شناخت آنان است، بی‌گمان پروردگارت به کسیکه از راه او گمراه شده داناتر است و او به کسیکه راهیاب شده داناتر می‌باشد. ﴿٣١﴾ و آنچه در آسمان‌ها و زمین است برای الله است تا کسانی را که بدی کرده‌اند به (سزای) آنچه کرده‌اند جزا دهد و تا نیکوکاران را به بهترین وجه پاداش دهد. ﴿٣٢﴾ آنانی که از گناهان کبیره و زشتی‌ها جز گناهان صغيره اجتناب می‌کنند (بدانند که) البته پروردگارت (نسبت به آنان) آمرزشش وسیع است. او به (حال) شما وقتیکه شما را از زمین آفرید و هنگامی که شما در شکم‌های مادرانتان جنينها بودید داناتر است. پس از پاک بودن خود سخن مگویید. او به پرهیزگاران داناتر است. ﴿٣٣﴾ پس آیا دیدی آن شخصی را که اعراض کرد؟ ﴿٣٤﴾ و اندکی (از مال) داد و سنگ دل شد (و از دادن آن دست کشید). ﴿٣٥﴾ آیا او علم غیب دارد پس او (همه چیز را) می‌بیند؟. ﴿٣٦﴾ یا به آنچه که در صحیفه‌های موسی آمده، خبر داده نشده است؟. ﴿٣٧﴾ و (نیز به آنچه در صحیفه‌های) ابراهیم که (در عهد خود با الله) وفا کرد. ﴿٣٨﴾ (مضمون همۀ کتب آسمانی این بود که) هیچ کس بار گناه دیگری را حمل نمی‌کند. ﴿٣٩﴾ و اینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده (نصیب دیگر) نیست. ﴿٤٠﴾ و اینکه تلاش و سعی او به زودی دیده خواهد شد. ﴿٤١﴾ باز جزای کافی به او داده خواهد شد. ﴿٤٢﴾ و اینکه انتهای همه چیز به‌سوی پروردگار توست. ﴿٤٣﴾ و اینکه اوست که می‌خنداند و می‌گریاند. ﴿٤٤﴾ و اینکه اوست که می‌میراند و زنده می‌کند.
﴿وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى٤٥ مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى٤٦ وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى٤٧ وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى٤٨ وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى٤٩ وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى٥٠ وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى٥١ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى٥٢ وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى٥٣ فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى٥٤ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَى٥٥ هَذَا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى٥٦ أَزِفَتِ الْآزِفَةُ٥٧ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ٥٨ أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ٥٩ وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ٦٠ وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ٦١ فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ٦٢﴾ [النجم: ٤٥-٦٢].
﴿٤٥﴾ و اوست که دو زوج نر و ماده را آفرید. ﴿٤٦﴾ از نطفه ای که (در رحم) ریخته می‌شود. ﴿٤٧﴾ و بر (عهدۀ) اوست آفریدن دوباره. ﴿٤٨﴾ اوست که غنی می‌سازد و راضی می‌کند. ﴿٤٩﴾ و اوست پروردگار ستارۀ شعری. ﴿٥٠﴾ و او عاد اول را نابود کرد. ﴿٥١﴾ و قوم ثمود را (هلاک کرد) و کسی از ایشان را باقی نگذاشت. ﴿٥٢﴾ و (نیز) پیش از این قوم نوح را (هلاک کرد) چون آنان ظالم‌تر و سرکش‌تر بودند. ﴿٥٣﴾ و (دیار) مؤتفکه (زیر و زبر شد؛ قوم لوط) را سرنگون کرد. ﴿٥٤﴾ پس آن قریه را با قهر و غضب خود پوشانید آنچه پوشانید. ﴿٥٥﴾ پس به کدام یک از نعمت‌های پروردگارت شک و تردید می‌کنی؟ ﴿٥٦﴾ این (پیغمبر) بیم دهنده ای از بیم دهندگان پیشین است. ﴿٥٧﴾ قیامت نزدیک گردیده است. ﴿٥٨﴾ کسی غیر از الله برطرف کننده ای (شدت و سختی آن روز) نیست. ﴿٥٩﴾ آیا از این سخن الهی تعجب می‌کنید؟ ﴿٦٠﴾ و می‌خندید و گریه نمی‌کنید. ﴿٦١﴾ در حالیکه شما غافليد و هوس رانید؟ ﴿٦٢﴾ پس تنها برای الله سجده کنید و (او را) عبادت کنید.