سورۀ عادیات

در مکه نازل شده و یازده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا١ فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا٢ فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا٣ فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا٤ فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا٥ إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ٦ وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ٧ وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ٨ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ٩ وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ١٠ إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ١١﴾ [العاديات: ١-١١].

﴿١﴾ قسم به اسپان دونده (در عرصۀ جهاد) که نفس‌زنان می‌دوند. ﴿٢﴾ باز قسم به اسپانی که (از سم شان) جرقه می‌افروزند. ﴿٣﴾ باز قسم به اسپانی که در وقت صبح بر دشمن یورش می‌برند. ﴿٤﴾ پس (به سبب تیز دویدن) گرد و غبار برمی‌انگیزند. ﴿٥﴾ باز در میان گروه دشمن داخل می‌شوند. ﴿٦﴾ همانا انسان (در مقابل پروردگار خود) بسیار ناشکر است. ﴿٧﴾ و او بر ناشکری خود گواه است. ﴿٨﴾ و او علاقۀ شدیدی به مال و دارایی دارد. ﴿٩﴾ آیا انسان نمی‌داند که وقتی آنچه در قبرهاست، برانگیخته شود. ﴿١٠﴾ و آنچه در سینه‌هاست ظاهر شود. ﴿١١﴾ البته پروردگارشان در آن روز، از وضع و حال آن‌ها باخبر است.