سورۀ بلد

در مکه نازل شده و بیست آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ١ وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ٢ وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ٣ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ٤ أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ٥ يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا٦ أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ٧ أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ٨ وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ٩ وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ١٠ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ١١ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ١٢ فَكُّ رَقَبَةٍ١٣ أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ١٤ يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ١٥ أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ١٦ ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ١٧ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ١٨ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ١٩ عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ٢٠﴾ [البلد: ١-٢٠].

﴿١﴾ قسم به این شهر (مکه مکرمه). ﴿٢﴾ و در حالی که تو در این شهر (مکه) ساکن هستی. ﴿٣﴾ و قسم به پدر و به آنچه از او تولد شده است. ﴿٤﴾ که البته انسان را در (قعر) مشقت و تکلیف آفریدیم. ﴿٥﴾ آیا (انسان) گمان می‌کند که هرگز کسی بر او قادر نمی‌شود. ﴿٦﴾ و می‌گوید: مال بسیار انفاق کردم. ﴿٧﴾ آیا گمان می‌کند که او را کسی ندیده است؟ ﴿٨﴾ آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟ ﴿٩﴾ و یک زبان و دو لب؟ ﴿١٠﴾ و به او راه خیر و شر را نشان دادیم؟ ﴿١١﴾ پس در آن گردنۀ سخت قدم نگذاشت؟ ﴿١٢﴾ و چه می‌دانی که آن گردنۀ سخت چیست؟ ﴿١٣﴾ آزاد کردن گردن‌ها (برده‌ها) است. ﴿١٤﴾ یا طعام دادن در روزِ گرسنگی است. ﴿١٥﴾ به یتیمی که از اقارب باشد. ﴿١٦﴾ یا به مسکین خاک‌آلود. ﴿١٧﴾ باز از آنانی باشد که ایمان آورده‌اند و یکدیگر را به صبر نمودن (در راه دین) و نرمی و مهربانی سفارش کرده‌اند. ﴿١٨﴾ این گروه اصحاب دست راست‌اند. ﴿١٩﴾ و آنانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آن‌ها اصحاب دست چپ‌اند. ﴿٢٠﴾ بر آنان (از هر سو) آتشی مسلط باشد (که راه فرار نداشته باشند).