سورۀ مدثر
در مکه نازل شده و پنجاه و شش آیت است
بنام الله بخشندۀ مهربان
﴿يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ١ قُمْ فَأَنْذِرْ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ٣ وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ٤ وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ٥ وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ٦ وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ٧ فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ٨ فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ٩ عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ١٠ ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا١١ وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا١٢ وَبَنِينَ شُهُودًا١٣ وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيدًا١٤ ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ١٥ كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا١٦ سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا١٧ إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ١٨﴾ [المدثر: ١-١٨].
﴿١﴾ ای جامه بر خود کشیده. ﴿٢﴾ برخیز و (مردم را از عذاب الله) بترسان. ﴿٣﴾ و پروردگارت را به بزرگی یاد کن. ﴿٤﴾ و لباس‌هایت را پاکیزه دار. ﴿٥﴾ و از پلیدی دوری کن. ﴿٦﴾ و بخشش مکن تا بیش از آن بخواهی. ﴿٧﴾ و برای (رضایت) پروردگارت صبر کن. ﴿٨﴾ پس چون در صور دمیده شود. ﴿٩﴾ پس آن روز، روزی سخت است. ﴿١٠﴾ بر کافران آسان نیست. ﴿١١﴾ مرا با آن که تنها آفریدمش بگذار. ﴿١٢﴾ و به او مال فراوان دادم. ﴿١٣﴾ و پسرانی که (هر وقت در کنارش) حاضرند. ﴿١٤﴾ و برای او (وسائل زندگی را) از هر نظر آماده ساختم. ﴿١٥﴾ (با این حال) باز هم طمع دارد که او را بیشتر دهم. ﴿١٦﴾ هرگز نه، زیرا او در مقابل آیات ما عناد می‌ورزید. ﴿١٧﴾ (بلکه) به زودی او را به بالا شدن بر گردنه سخت مجبور می‌سازم ﴿١٨﴾ همانا او (برای مبارزه با قرآن) اندیشید و سنجيد.
﴿فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ١٩ ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ٢٠ ثُمَّ نَظَرَ٢١ ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ٢٢ ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ٢٣ فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ٢٤ إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ٢٥ سَأُصْلِيهِ سَقَرَ٢٦ وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ٢٧ لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ٢٨ لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ٢٩ عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ٣٠ وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ٣١ كَلَّا وَالْقَمَرِ٣٢ وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ٣٣ وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ٣٤ إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ٣٥ نَذِيرًا لِلْبَشَرِ٣٦ لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ٣٧ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ٣٨ إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ٣٩ فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ٤٠ عَنِ الْمُجْرِمِينَ٤١ مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ٤٢ قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ٤٣ وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ٤٤ وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ٤٥ وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ٤٦ حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ٤٧﴾ [المدثر: ١٩-٤٧].
﴿١٩﴾ پس مرگ بر او باد چگونه سنجید!؟ ﴿٢٠﴾ باز مرگ بر او باد چگونه سنجید؟ ﴿٢١﴾ باز نگریست. ﴿٢٢﴾ باز روی ترش کرد و پیشانی در هم کشید. ﴿٢٣﴾ باز پشت گردانید و تکبر کرد. ﴿٢٤﴾ پس گفت: این (قرآن) چیزی جز جادوی نقل شده (از پیشینیان) نیست. ﴿٢٥﴾ و این (قرآن) نیست مگر گفتۀ بشر. ﴿٢٦﴾ (به سزای این سخن) زود است که او را در سفر (دوزخ) داخل کنم. ﴿٢٧﴾ و تو چه می‌دانی که سقر چیست؟ ﴿٢٨﴾ (سقر چیزی است که) نه باقی می‌گذارد و نه رها می‌کند. ﴿٢٩﴾ تغیر دهنده و سوزانندۀ پوست انسان است. ﴿٣٠﴾ بر آن (دوزخ) نوزده فرشته (محافظ) مقرراند. ﴿٣١﴾ و ما محافظان دوزخ را جز از فرشتگان قرار ندادیم و شمار آنها را نیز جز وسيلۀ آزمایش کافران قرار ندادیم، تا اهل کتاب يقين کنند (که قرآن کتاب آسمانی است) و تا ایمان مؤمنان بیشتر شود و تا اهل کتاب و مؤمنان شک نکنند و تا بیماردلان (منافقان) و کافران بگویند: الله از این مثل چه خواسته است؟ الله این چنین هر کس را که بخواهد گمراه می‌سازد و هر کس را که بخواهد هدایت می‌کند. و لشکرهای پروردگارت را جز او کسی نمی‌داند و این جز اندرزی برای بشر نیست. ﴿٣٢﴾ نه چنین نیست (که کفار می‌پندارند)، قسم به ماه. ﴿٣٣﴾ قسم به شب چون پشت کند. ﴿٣٤﴾ قسم به صبح چون روشن شود. ﴿٣٥﴾ که دوزخ یکی از نشانه‌های بزرگ (قدرت الله) است. ﴿٣٦﴾ در حالیکه ترسانندۀ بشر است. ﴿٣٧﴾ (ترساننده است) برای هر کس از شما که بخواهد پیش رود (در گناه)، یا پس ماند (از نیکی). ﴿٣٨﴾ هر نفس (هر شخص) در گرو کاری است که انجام داده است. ﴿٣٩﴾ مگر اصحاب دست راست. ﴿٤٠﴾ که آنها در باغها‌اند و می‌پرسند. ﴿٤١﴾ از مجرمان (کافران) ﴿٤٢﴾ که شما را چه چیز در دوزخ در آورد؟ ﴿٤٣﴾ (در جواب) گویند: ما از نمازگزاران نبودیم. ﴿٤٤﴾ و مسکینان را طعام نمی‌دادیم. ﴿٤٥﴾ (بلکه) با آنانی که سخن باطل می‌گفتند (در کفر گویی) فرو می‌رفتیم. ﴿٤٦﴾ و روز جزا را دروغ می‌شمردیم، ﴿٤٧﴾ تا آن که مرگ به سراغ ما آمد.
﴿فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ٤٨ فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ٤٩ كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ٥٠ فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ٥١ بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً٥٢ كَلَّا بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ٥٣ كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ٥٤ فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ٥٥ وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ٥٦﴾ [المدثر: ٤٨-٥٦].
﴿٤۸﴾ پس (این تکذیب کنندگان بی‌ایمان را) شفاعت شفاعت کنندگان نفع نرساند. ﴿٤٩﴾ پس آنان را چه شده است که از پند روی گردانند؟! ﴿٥٠﴾ گویا آنها گوره خرانی رمنده‌اند. ﴿٥١﴾ که از شیر گریخته‌اند. ﴿٥٢﴾ بلکه هر فردی از آنها می‌خواهد که صحیفه‌های سرگشاده (از سوی الله) به او داده شود. ﴿٥٣﴾ چنین نیست، بلکه ایشان از روز آخرت نمی‌ترسند. ﴿٥٤﴾ واقعا که آن قرآن تذكر (و پند ارزشمند) است. ﴿٥٥﴾ پس هر کس بخواهد آن را یاد کند. ﴿٥٦﴾ و یاد نمی‌کنند مگر اینکه الله بخواهد (و به ایشان توفیق دهد). او (الله) سزاوار تقوی است و او سزاوار آمرزش است.