سورۀ قارعه

در مکه نازل شده و یازده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿الْقَارِعَةُ١ مَا الْقَارِعَةُ٢ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ٣ يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ٤ وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ٥ فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ٦ فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ٧ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ٨ فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ٩ وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ١٠ نَارٌ حَامِيَةٌ١١﴾ [القارعة: ١-١١].

﴿١﴾ قارعه (حادثه کوبندۀ قیامت) ﴿٢﴾ چیست آن قارعه (حادثۀ کوبنده)؟ ﴿٣﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که آن قارعه (حادثه کوبنده) چیست؟ ﴿٤﴾ (آن حادثه در) روزی (ظاهر گردد) که مردم مانند پروانه‌های پراگنده شوند. ﴿٥﴾ و کوه‌ها مانند پشم رنگین و حلاجی‌شده شوند. ﴿٦﴾ پس کسی که کفه ترازوی نیکی‌های او گران شود. ﴿٧﴾ پس او در زندگی رضایت‌بخشی باشد. ﴿٨﴾ اما کسی که کفه ترازوی نیکی‌های او سبک شود. ﴿٩﴾ پس مأوای او هاویه است. ﴿١٠﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که هاویه چیست؟ ﴿١١﴾ آن آتشی است بزرگ و سوزان.