سورۀ همزه

در مکه نازل شده و نُه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ١ الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ٢ يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ٣ كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ٤ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ٥ نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ٦ الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ٧ إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ٨ فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ٩﴾ [الهمزة: ١-٩].

﴿١﴾ وای بر هر طعنه‌زنِ عیب‌جو. ﴿٢﴾ آن که مال را جمع کرد و آن را شمارید. ﴿٣﴾ گمان می‌کند که مالش او را جاودانه می‌دارد. ﴿٤﴾ نه، چنین نیست (بلکه) در حطمه انداخته خواهد شد. ﴿٥﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که حطمه چیست؟ ﴿٦﴾ (آن) آتش الله است که برافروخته شده. ﴿٧﴾ آتشی که بر دل‌ها مسلط می‌شود. ﴿٨﴾ البته (دروازۀ) آن آتش بر آن‌ها بسته شده است. ﴿٩﴾‌ (در حالی که بند و قید اند) در ستون‌های (آتشین) دراز.