سورۀ علق

در مکه نازل شده و نوزده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ١ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ٢ اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ٣ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ٤ عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ٥ كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى٦ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى٧ إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى٨ أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى٩ عَبْدًا إِذَا صَلَّى١٠ أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى١١ أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى١٢ أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى١٣ أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى١٤ كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ١٥ نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ١٦ فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ١٧ سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ١٨ كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ١٩﴾ [العلق: ١-١٩].

﴿١﴾ بخوان به نام پروردگارت که (همه چیز را) آفرید. ﴿٢﴾ (و) انسان را از خون بسته آفرید. ﴿٣﴾ بخوان که پروردگارت کریم‌تر (و گرامی‌تر) است. ﴿٤﴾ آن که (انسان را) با قلم آموخت. ﴿٥﴾ آن چیزی را به انسان آموخت که نمی‌دانست. ﴿٦﴾ نه چنین نیست، بی‌گمان انسان طغیان می‌کند. ﴿٧﴾ چون خود را مستغنی (بی‌نیاز) می‌بیند. ﴿٨﴾ البته بازگشت همه به‌سوی پروردگار توست. ﴿٩﴾ آیا دیدی آن را که منع می‌کند. ﴿١٠﴾ بنده‌ای را که نماز گزارد. ﴿١١﴾ آیا دیده‌ای (ای مخاطب) که (آن بندۀ نمازگزار) بر راه راست باشد. ﴿١٢﴾ یا به پرهیزگاری سفارش کند (بازهم او را منع می‌کند)؟ ﴿١٣﴾ آیا دیده‌ای (ای مخاطب که) اگر (حق را) تکذیب کند و اعراض نماید (آیا الله او را به حالش می‌گذارد)؟ ﴿١٤﴾ آیا ندانست که الله می‌بیند؟ ﴿١٥﴾ چنین نیست (که او گمان دارد، اگر بازنیاید (آن منع‌کننده) البته پیشانی‌اش را خواهیم کشید. ﴿١٦﴾ پیشانی دروغ‌گوی خطاکار. ﴿١٧﴾ پس باید اهل مجلسش را بخواهد. ﴿١٨﴾ ما هم به زودی فرشته‌های موظف دوزخ را طلب می‌کنیم. ﴿١٩﴾ نه، چنین نیست، هرگز از او اطاعت مکن (بلکه) سجده کن (به دربار پروردگارت) و تقرب جوی.