سورۀ واقعه

در مکه نازل شده و نود وشش آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ١ لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ٢ خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ٣ إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا٤ وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا٥ فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا٦ وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً٧ فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ٨ وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ٩ وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ١٠ أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ١١ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ١٢ ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ١٣ وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ١٤ عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ١٥ مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ١٦﴾ [الواقعة: ١-١٦].

﴿١﴾ چون واقعۀ (بزرگ قیامت) واقع شود. ﴿٢﴾ که در واقع شدن آن هیچ دروغی نیست. ﴿٣﴾ (آن واقعه، گروهی را) پایین می‌آورد (و گروهی دیگر را) بالا می‌برد. ﴿٤﴾ آن وقت که زمین به شدت تکان داده می‌شود. ﴿٥﴾ و کوه‌ها کوبیده و به شدت متلاشی شوند. ﴿٦﴾ پس چون غبار پراگنده شوند. ﴿٧﴾ و شما (انسانها) به سه گروه تقسیم خواهید شد. ﴿٨﴾ پس (گروه اول) اهل سمت راست هستند. اما اهل سمت راست چه کسانی هستند؟. ﴿٩﴾ و (گروه دوم) اهل سمت چپ هستند! اما اهل سمت چپ چه کسانی هستند؟. ﴿١٠﴾ و (گروه سوم) سبقت کنندگان، (که در کارهای نیک) سبقت کننده‌اند. ﴿١١﴾ آنان مقربان (دربار الهی)‌اند. ﴿١٢﴾ که در باغ‌های نعمت خواهند بود. ﴿١٣﴾ (آن مقربان) گروه زیادی از پیشینیان‌اند. ﴿١٤﴾ و گروه اندی از پسينيان‌اند. ﴿١٥﴾ بر تخت‌های چیده شده و بافته شده از دُر و یاقوت (خواهند نشست). ﴿١٦﴾ در حالیکه روبروی هم نشسته‌اند، بر این تخت‌ها تکیه می‌کنند.

﴿يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ١٧ بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ١٨ لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ١٩ وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ٢٠ وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ٢١ وَحُورٌ عِينٌ٢٢ كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ٢٣ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ٢٤ لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا٢٥ إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا٢٦ وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ٢٧ فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ٢٨ وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ٢٩ وَظِلٍّ مَمْدُودٍ٣٠ وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ٣١ وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ٣٢ لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ٣٣ وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ٣٤ إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً٣٥ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا٣٦ عُرُبًا أَتْرَابًا٣٧ لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ٣٨ ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ٣٩ وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ٤٠ وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ٤١ فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ٤٢ وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ٤٣ لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ٤٤ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ٤٥ وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ٤٦ وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ٤٧ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ٤٨ قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ٤٩ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ٥٠﴾ [الواقعة: ١٧-٥٠].

﴿١٧﴾ و بر آنها پسرانی که همیشه جوان‌اند می‌گردند. ﴿١٨﴾ با جام‌ها و کوزه‌ها وظرف‌های از شراب جاری (که هیچ بیماری و آفتی ندارد بر آنان می‌گردند). ﴿١٩﴾ نه از آن (شراب) سردرد شوند و نه مست و بیهوش. ﴿٢٠﴾ (و به گرد آنان می‌گردند) با میوه‌هایی که اختیار کنند. ﴿٢١﴾ و گوشت پرنده‌ها از هر نوع که اشتها دارند. ﴿٢٢﴾ و زنان سفید روی و بزرگ چشم (گرد آنها می‌گردند). ﴿٢٣﴾ که همچون مروارید پنهان شده در صدف‌اند. ﴿٢٤﴾ (نعمت‌هایی که به ایشان داده می‌شود) به پاداش کارهایی است که می‌کرده‌اند. ﴿٢٥﴾ و در آنجا نه سخن بیهوده می‌شنوند و نه سخن گناه. ﴿٢٦﴾ مگر این سخن را که همگی سلام و درود باد. ﴿٢٧﴾ و اصحاب دست راست چه (وضع و) حالی دارند، اصحاب دست راست؟. ﴿٢٨﴾ در میان درختان سدر (کنار) بی‌خار‌اند. ﴿٢٩﴾ و در باغ‌های درختان موز که میوه‌هایش چیده شده است. ﴿٣٠﴾ و در سایه‌های گسترده‌اند. ﴿٣١﴾ و آب ریزان (از چشمه‌ها). ﴿٣٢﴾ و در میوه‌های فراوان‌اند. ﴿٣٣﴾ که نه تمام می‌شود و نه از مصرف آن منع می‌گردد. ﴿٣٤﴾ و (بر) بسترهای بلند (نشسته اند). ۳۵. البته ما آن حوران را به طور خاص آفریدیم. ﴿٣٦﴾ پس ایشان را دوشیزه و باکره گردانیدیم. ﴿٣٧﴾ زنانی هم سن و سال و شوهر دوست‌اند. ﴿٣٨﴾ این نعمت‌ها برای اصحاب دست راست است. ﴿٣٩﴾ که گروهی از امتهای پیشین. ﴿٤٠﴾ و گروهی از امتهای پسین هستند. ﴿٤١﴾ و اصحاب دست چپ چه وضع و حالی دارند، اصحاب دست چپ؟ ﴿٤٢﴾ در باد گرم و آب جوش خواهند بود. ﴿٤٣﴾ و در سایه ای از دود سیاه. ﴿٤٤﴾ که نه سرد است و نه سودبخش . ﴿٤٥﴾ چون آنان پیش از این در دنیا) در ناز و نعمت و خوشگذران بودند. ﴿٤٦﴾ و همیشه بر گناه بزرگ ادامه می‌دادند. ﴿٤٧﴾ و می‌گفتند: (راجع به انکار قیامت) آیا چون مردیم و خاک و استخوان گشتیم دوباره زنده خواهیم شد؟ ﴿٤٨﴾ و آیا پدران نخستین ما (نیز دوباره زنده می‌شوند؟) ﴿٤٩﴾ بگو: البته تمام پیشینیان و پسینیان. ﴿٥٠﴾ به‌سوی وعدگاه روز معین جمع کرده می‌شوند.

﴿ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ٥١ لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ٥٢ فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ٥٣ فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ٥٤ فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ٥٥ هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ٥٦ نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ٥٧ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ٥٨ أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ٥٩ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ٦٠ عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ٦١ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ٦٢ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ٦٣ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ٦٤ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ٦٥ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ٦٦ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ٦٧ أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ٦٨ أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ٦٩ لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ٧٠ أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ٧١ أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ٧٢ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ٧٣ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ٧٤ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ٧٥ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ٧٦﴾ [الواقعة: ٥١-٧٦].

﴿٥١﴾ باز شما ای گمراهان تکذیب کننده (توحید و قیامت). ﴿٥٢﴾ حتما از درختی که زقوم است، خواهید خورد. ﴿٥٣﴾ پس شکم‌ها را از آن پر خواهید کرد. ﴿٥٤﴾ باز بالای آن از آب جوش مینوشید. ﴿٥٥﴾ و مانند شتران تشنه می‌نوشید. ﴿٥٦﴾ و این است پذیرایی آنان روز قیامت. ﴿٥٧﴾ ما شما را آفریده‌ایم پس چرا تصدیق نمی‌کنید؟ ﴿٥٨﴾ آیا درباره نطفه ای که در (رحم زنان) می‌ریزید، دقت کرده اید؟ ﴿٥٩﴾ آیا شما آن را (بصورت انسان) می‌آفرینید یا ما آفریدگاریم؟ ﴿٦٠﴾ ما در میان شما مرگ را مقدر کرده‌ایم و هرگز عاجز و ناتوان نیستیم و کسی بر ما پیشی نمی‌گیرد. ﴿٦١﴾و از اینکه مانند شما را جاگزین کنیم و شما را در جهانی که نمی‌دانید دوباره آفرینش تازه ای ببخشیم. ﴿٦٢﴾ و البته شما آفریدن بار اول را دانسته اید، پس چرا متذکر نمی‌شوید؟ ﴿٦٣﴾ آیا آنچه را کشت می‌کنید، دیده‌اید؟ ﴿٦٤﴾ آیا شما آن را می‌رویانید یا ما می‌رویانیم؟ ﴿٦٥﴾ اگر بخواهیم آن را گیاهی خشک و خاشاک می‌گردانیم پس تعجب خواهید کرد. ﴿٦٦﴾ (و می‌گوئید که) البته ما خسارمند شدیم. ﴿٦٧﴾ بلکه ما محروم و بدبختیم. ﴿٦٨﴾ آیا آبی را که می‌نوشید دیده اید؟ ﴿٦٩﴾ آیا شما آن را از ابر پایین آورده اید یا ما آن را فرود می‌آوریم؟ ﴿٧٠﴾ اگر بخواهیم آن را شور می‌گرداندیم پس چرا شكر نمی‌گزارید؟ ﴿٧١﴾ آیا آتشی را که می‌افروزید، دیده اید؟ ﴿٧٢﴾ آیا شما درخت آن را آفریده اید یا ما آفریننده ایم؟ ﴿٧٣﴾ (بلکه) ما آن را وسيله تذكر (آتش آخرت) و منفعتی برای مسافران قرار داده‌ایم. ﴿٧٤﴾ پس نام پروردگار بزرگت را به پاکی یاد کن. ﴿٧٥﴾ پس قسم به جایگاه ستارگان. ﴿٧٦﴾ و البته اگر بدانید آن قسمی است، بزرگ.

﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ٧٧ فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ٧٨ لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ٧٩ تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ٨٠ أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ٨١ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ٨٢ فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ٨٣ وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ٨٤ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَكِنْ لَا تُبْصِرُونَ٨٥ فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ٨٦ تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ٨٧ فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ٨٨ فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ٨٩ وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ٩٠ فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ٩١ وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ٩٢ فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ٩٣ وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ٩٤ إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ٩٥ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ٩٦﴾ [الواقعة: ٧٧-٩٦].

﴿٧٧﴾ که این (کتاب) قرآنی گران قدر است. ﴿٧٨﴾ در کتاب پنهان (پوشیده از نظر انس و جن) قرار دارد. ﴿٧٩﴾ که به آن دست نمی‌رساند مگر پاکان (فرشته‌ها). ﴿٨٠﴾ از (سوی) پروردگار کائنات نازل شده است. ﴿٨١﴾ آیا شما با این کلام (الهی) با سستی و سبکی برخورد می‌کنید؟! ﴿٨٢﴾ و (به جای شکر) روزی تان (روزی دهنده) را تکذیب می‌کنید؟ ﴿٨٣﴾ پس چرا وقتی که جان به حلقوم می‌رسد (توانایی بازگرداندن آن را نداريد؟). ﴿٨٤﴾ و شما در آن وقت (سكرات موت را) می‌نگرید. ﴿٨٥﴾ و ما از شما به او (محتضر) نزدیک تریم، ولی شما نمی‌بینید. ﴿٨٦﴾ پس اگر شما (در برابر اعمال تان) جزاء داده نمی‌شوید. ﴿٨٧﴾ چرا روح را باز نمی‌گردانید اگر راست می‌گویید؟ ﴿٨٨﴾ پس اما اگر از مقربان (دربار الهی) باشد. ﴿٨٩﴾ پس آسایش و ریحان و باغ پرناز و نعمت دارد. ﴿٩٠﴾ و اما اگر از اصحاب دست راست باشد. ﴿٩١﴾ پس از سوی اصحاب دست راست به تو سلام بادا. ﴿٩٢﴾ و اما اگر از جمله تکذیب کنندگان گمراه باشد. ﴿٩٣﴾ پس با آب جوش از او پذیرایی می‌گردد. ﴿٩٤﴾ و (عاقبتش) افتادن در دوزخ است. ﴿٩٥﴾ بی‌گمان این (قرآن) خبر راست و یقین است. ﴿٩٦﴾ پس نام پروردگار بزرگت را به پاکی یاد کن.