سورۀ صافات

در مکه نازل شده و يکصد و هشتاد و دو آیت است.

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالصَّافَّاتِ صَفًّا١ فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا٢ فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا٣ إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ٤ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ٥ إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ٦ وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ٧ لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ٨ دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ٩ إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ١٠ فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ١١ بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ١٢ وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ١٣ وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ١٤ وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ١٥ أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ١٦ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ١٧ قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ١٨ فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ١٩ وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَذَا يَوْمُ الدِّينِ٢٠ هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ٢١ احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ٢٢ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ٢٣ وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ٢٤﴾ [الصافات: ١-٢٤].

﴿١﴾ قسم به فرشته‌های صف بسته در صفهایی منظم ﴿٢﴾ قسم به آن فرشته‌هایی که (شیاطین را) سخت می‌رانند. ﴿٣﴾ قسم به آن گروه فرشته‌ها که ذكر الله (قرآن) را تلاوت می‌کنند. ﴿٤﴾ بی‌شک که معبود شما یگانه است. ﴿٥﴾ پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است، و پروردگار مشرقها (و مغرب‌ها) است. ﴿٦﴾ البته ما آسمان پایین (به شما) را به زینت ستارگان آراسته‌ایم. ﴿٧﴾ و آن را از هر شیطان سرکش به خوبی حفظ کرده‌ایم. ﴿٨﴾ آنان نمی‌توانند به (اسرار) عالم بالا گوش فرا دهند بلکه از هر سو به آنان (شهاب) پرتاب می‌شود. ﴿٩﴾ تا رانده شوند. و برای آنها عذاب دائمی است. ﴿١٠﴾ مگر اینکه شیطانی به سرعت (خبری) را برباید که شعلۀ سوزنده او را دنبال (ونابود) می‌کند. ﴿١١﴾ پس از ایشان بپرس که آیا آفرینش آنان دشوارتر است یا آفرینش چیزهایی که (در کائنات) آفریده ایم؟ بدون شک ما آنان را از گل چسپنده آفریده‌ایم. ﴿١٢﴾ بلکه تعجب می‌کنی (از انکار ایشان) و ایشان مسخره می‌کنند. ﴿١٣﴾ و چون اندرز داده شوند، عبرت نمی‌گیرند. ﴿١٤﴾ و چون معجزه ای را ببینند به آن تمسخر می‌کنند. ﴿١٥﴾ و گفتند: این جز جادویی آشکار نیست. ﴿١٦﴾ آیا وقتی مردیم (و تبدیل به) خاک و استخوانهای پوسیده شدیم، (دوباره) برانگیخته خواهیم شد؟ ﴿١٧﴾ و آیا پدران پیشین ما نیز (زنده خواهند شد). ﴿١٨﴾ بگو: آری (همۀ شما زنده می‌شوید) در حالیکه شما ذلیل خواهید بود. ﴿١٩﴾ همانا (قیامت) یک صدای مرگبار است، پس ناگهان آنان صحنه قيامت را می‌نگرند. ﴿٢٠﴾ و می‌گویند: وای بر ما این روز جزاست؟! ﴿٢١﴾ (به آنها گفته می‌شود بلی،) این همان روز جدایی (حق از باطل) است که آن را دروغ می‌پنداشتید. ﴿٢٢﴾ (ندا می‌آید) ظالمان را با همراهان‌شان (و) با آنچه می‌پرستیدند، جمع کنید. ﴿٢٣﴾ غیر از الله (هر چه را پرستش می‌کردند) پس آنان را به راه دوزخ راهنمایی کنید. ﴿٢٤﴾ و آنان را متوقف کنید زیرا که آنها مورد بازخواست قرار می‌گیرند.

﴿مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ٢٥ بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ٢٦ وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ٢٧ قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ٢٨ قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ٢٩ وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ٣٠ فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ٣١ فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ٣٢ فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ٣٣ إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ٣٤ إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ٣٥ وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ٣٦ بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ٣٧ إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ٣٨ وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ٣٩ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ٤٠ أُولَئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ٤١ فَوَاكِهُ وَهُمْ مُكْرَمُونَ٤٢ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ٤٣ عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ٤٤ يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ٤٥ بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ٤٦ لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ٤٧ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ٤٨ كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ٤٩ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ٥٠ قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ٥١﴾ [الصافات: ٢٥-٥١].

﴿٢٥﴾ شما را چه شده که یکدیگر را مدد نمی‌کنید؟ ﴿٢٦﴾ بلکه آنان امروز تسلیم‌اند. ﴿٢٧﴾ و بعضی از آنان به بعضی دیگر روی کرده و از همدیگر می‌پرسند. ﴿٢٨﴾ (پیروان) می‌گویند: شما بودید که با قهر و غلبه به‌سوی ما می‌آمدید. ﴿٢٩﴾ (پیشوایان) گویند: بلکه (کوتاهی از خودتان بود و) مؤمن نبودید. ﴿٣٠﴾ و ما هیچ سلطه و غلبه بر شما نداشتیم بلکه شما خود قوم سرکش بودید. ﴿٣١﴾ پس وعدۀ (عذاب) پروردگار ما بر ما لازم شد، بی‌گمان ما چشنده (طعم عذاب) خواهیم بود. ﴿٣٢﴾ چون ما خود گمراه بودیم پس شما را هم گمراه کردیم. ﴿٣٣﴾ پس یقینا آنها (همه) در آن روز در عذاب شریک‌اند. ﴿٣٤﴾ ما این چنین با مجرمان می‌کنیم. ﴿٣٥﴾ آنان چنان بودند که چون به آنان گفته می‌شد: معبود برحق جز الله (یگانه) نیست، تکبر می‌ورزیدند. ﴿٣٦﴾ و می‌گفتند: آیا معبودهای خود را به خاطر (سخن) شاعری دیوانه ترک گوییم؟ ﴿٣٧﴾ (شاعر و دیوانه نیست) بلکه حق را آورده و پیغمبران را تصدیق کرده است. ﴿٣٨﴾ شما حتما عذاب دردناک را خواهید چشید. ﴿٣٩﴾ و جز (در برابر) آنچه می‌کردید، سزا داده نمی‌شوید. ﴿٤٠﴾ به جز بندگان مخلص الله. ﴿٤١﴾ ایشان روزی معلوم و خاص دارند. ﴿٤٢﴾ (برایشان انواع) میوه‌ها است و ایشان گرامی‌اند. ﴿٤٣﴾ در باغ‌های پر نعمت (بهشت). ﴿٤٤﴾ بر تختها روبروی یکدیگر (نشسته اند). ﴿٤٥﴾ بر آنان جامی از شراب ناب گردانیده شود. ﴿٤٦﴾ که سفید رنگ و لذت بخش است برای نوشندگان. ﴿٤٧﴾ نه در آن زوال عقل است و نه از نوشیدن آن مست می‌شوند. ﴿٤٨﴾ کوه و در نزدشان زنان بزرگ چشم که دیده از غیر می‌بندند خواهند بود. ﴿٤٩﴾ (از شدت سفیدی) گویا آنان تخم‌های (شتر مرغ) هستند که (در زیر پروبال آن) پنهان شده‌اند. ﴿٥٠﴾ پس بعضی رو به بعضی دیگر می‌کنند و از یکدیگر می‌پرسند. ﴿٥١﴾ گوینده‌ای از آنان می‌گوید: البته من همنشینی داشتم.

﴿يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ٥٢ أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ٥٣ قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ٥٤ فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ٥٥ قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ٥٦ وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ٥٧ أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ٥٨ إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ٥٩ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ٦٠ لِمِثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ٦١ أَذَلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ٦٢ إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ٦٣ إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ٦٤ طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ٦٥ فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ٦٦ ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِيمٍ٦٧ ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ٦٨ إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ٦٩ فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ٧٠ وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ٧١ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ٧٢ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ٧٣ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ٧٤ وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ٧٥ وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ٧٦﴾ [الصافات: ٥٢-٧٦].

﴿٥٢﴾ که می‌گفت: آیا تو (به روز آخرت) از باور کنندگان هستی؟ ﴿٥٣﴾ آیا چون بمیریم و به خاک و استخوان‌ها تبدیل شویم (دوباره زنده شده) سزا و جزا می‌بینیم؟ ﴿٥٤﴾ گوید: آیا شما (جنتیان) می‌توانید (از حال او) اطلاع یابید؟ ﴿٥٥﴾ پس خودش نگریست و او را در وسط دوزخ دید. ﴿٥٦﴾ گفت: سوگند به الله نزدیک بود که مرا هلاک کنی. ﴿٥٧﴾ و اگر نعمت پروردگارم نبود حتما من هم از احضار شدگان (در دوزخ) بودم. ﴿٥٨﴾ (از شدت خوشی می‌گویند:) آیا ما دیگر نمی‌میریم؟! ﴿٥٩﴾ مگر مرگ نخستینی که داشتیم و ما عذاب نخواهیم دید. ﴿٦٠﴾ يقينا این کامیابی بزرگی است (که نصیب ما شده است). ﴿٦١﴾ برای چنین (نعمتی) عمل کنندگان باید کار کنند. ﴿٦٢﴾ آیا این (نعمت جنت) برای پذیرایی بهتر است یا درخت زقوم. ﴿٦٣﴾ بدون شک ما آن را وسیلۀ شکنجه و رنج برای ظالمان قرار داده‌ایم. ﴿٦٤﴾ آن درختی است که از قعر دوزخ می‌روید. ﴿٦٥﴾ خوشه‌ها و شکوفه‌های آن گویا سرهای شیاطین است. ﴿٦٦﴾ آنان از آن می‌خورند و شکم‌ها را از آن پر می‌کنند. ﴿٦٧﴾ باز بر آن آب جوشان و آلوده را می‌نوشند. ﴿٦٨﴾ باز برگشت‌شان به‌سوی دوزخ است. ﴿٦٩﴾ بی‌گمان آنان پدرانشان را گمراه یافتند. ﴿٧٠﴾ پس (با این حال) آنان در پی پدرانشان شتابان می‌روند. ﴿٧١﴾ البته پیش از آنان اکثر پیشینیان (نیز) گمراه شدند. ﴿٧٢﴾ و همانا ما در میانشان بیم دهندگانی فرستاده بودیم. ﴿٧٣﴾ پس بنگر که عاقبت بیم داده شدگان چطور شد؟ ﴿٧٤﴾ به جز بندگان خالص شدۀ الله. ﴿٧٥﴾ و البته نوح ما را به فریاد خواند و ما هم چه خوب پاسخ دهندگان هستیم. ﴿٧٦﴾ و او و خانواده‌اش را از اندوه بزرگ نجات دادیم.

﴿وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ٧٧ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ٧٨ سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ٧٩ إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ٨٠ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ٨١ ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ٨٢ وَإِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ٨٣ إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ٨٤ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ٨٥ أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ٨٦ فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ٨٧ فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ٨٨ فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ٨٩ فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ٩٠ فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ٩١ مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ٩٢ فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ٩٣ فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ٩٤ قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ٩٥ وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ٩٦ قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ٩٧ فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ٩٨ وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّي سَيَهْدِينِ٩٩ رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ١٠٠ فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ١٠١ فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ١٠٢﴾ [الصافات: ٧٧-١٠٢].

﴿٧٧﴾ و تنها نسل او را باقی گذاشتیم. ﴿٧٨﴾ و برای او در میان ملت‌های آینده یادگار و نام نیک به جا گذاشتیم. ﴿٧٩﴾ و در میان جهانیان بر نوح سلام باد. ﴿٨٠﴾ البته ما این چنین به نیکوکاران ثواب می‌دهیم. ﴿٨١﴾ به يقين او از بندگان با ایمان ما بود. ﴿٨٢﴾ باز دیگران را غرق کردیم. ﴿٨٣﴾ و يقينا ابراهیم از پیروان او بود. ﴿٨٤﴾ وقتی که با دل سالم به پیشگاه پروردگارش آمد. ﴿٨٥﴾ وقتی که به پدر و قوم خود گفت: چه چیزی را می‌پرستید؟ ﴿٨٦﴾ آیا به دروغ معبودهای دیگری غیر از الله را می‌خواهید؟ ﴿٨٧﴾ پس گمانتان در باره پروردگار جهانیان چیست؟ ﴿٨٨﴾ پس نگاه خاصی به ستارگان کرد. ﴿٨٩﴾ پس گفت: من بیمارم. ﴿٩٠﴾ پس مردم از او روی گردانده برگشتند. ﴿٩١﴾ پس شتابان و نهان به‌سوی معبودهایشان رفت و(مسخره کنان) گفت: آیا نمی‌خورید؟ ﴿٩٢﴾ شما را چه شده است که حرف نمی‌زنید؟ ﴿٩٣﴾ پس با دست راست بر آنها ضربه محکم وارد کرد. ﴿٩٤﴾ پس مردم شتابان به‌سوی او روی آوردند. ﴿٩٥﴾ (ابراهیم) گفت: آیا چیزهایی را می‌پرستید که خودتان می‌تراشید؟ ﴿٩٦﴾ حال آنکه الله شما و آنچه را که انجام می‌دهید آفریده است. ﴿٩٧﴾ گفتند: برای او چهار دیوار بزرگی (مانند کوره) بسازید و او را در آتش باندازید. ﴿٩٨﴾ پس خواستند برای (نابودی) ابراهیم نیرنگ ورزند، ولی ما آنان را پست و مغلوب قرار دادیم. ﴿٩٩﴾ و ابراهیم گفت: البته من به‌سوی پروردگارم می‌روم، او مرا راهنمایی خواهد کرد. ﴿١٠٠﴾ پروردگارم! به من (فرزندی) از صالحان عطا کن. ﴿١٠١﴾ پس او را به پسری بردبار مژده دادیم. ﴿١٠٢﴾ وقتیکه (فرزندش) در کار و کوشش به سنی رسید که می‌توانست با او بایستد، (پدر) گفت: فرزندم! من در خواب دیده‌ام که من تو را ذبح می‌کنم، پس بنگر که چه می‌بینی و نطرت چیست؟ (فرزند) گفت: ای پدر! آنچه را مأمور شده ای انجام ده اگر الله بخواهد مرا از صابران خواهی یافت.

﴿فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ١٠٣ وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ١٠٤ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ١٠٥ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ١٠٦ وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ١٠٧ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ١٠٨ سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ١٠٩ كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ١١٠ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ١١١ وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ١١٢ وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ١١٣ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ١١٤ وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ١١٥ وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ١١٦ وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ١١٧ وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ١١٨ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ١١٩ سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ١٢٠ إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ١٢١ إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ١٢٢ وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ١٢٣ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ١٢٤ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ١٢٥ اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ١٢٦﴾ [الصافات: ١٠٣-١٢٦].

﴿١٠٣﴾ پس چون (پدر و پسر) هردو (به امر الله) گردن نهادند و (ابراهيم) فرزندش را به پیشانی بر زمین خواباند. ﴿١٠٤﴾ و او را ندا کردیم که ای ابراهیم! ﴿١٠٥﴾ حقا که خواب (خود) را راست گرداندی البته ما این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم. ﴿١٠٦﴾ بی‌گمان این یک آزمون آشکار بود. ﴿١٠٧﴾ و ما قربانی بزرگ و ارزشمندی را فدای او کردیم. ﴿١٠٨﴾ و برای او در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم. ﴿١٠٩﴾ درود و سلام بر ابراهیم. ﴿١١٠﴾ ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم. ﴿١١١﴾ چون او از بندگان با ایمان ما بود. ﴿١١٢﴾ و او را به (تولد) اسحاق که پیغمبر و از جملۀ شایستگان بود، مژده دادیم. ﴿١١٣﴾ و بر او و اسحاق خیر و برکت عطا کردیم. و از نسل آن دو (بعضی) نیکو کار و (بعضی) آشکارا بر خود ظالم بودند. ﴿١١٤﴾ و البته بر موسی و هارون منت نهادیم. ﴿١١٥﴾ و هردوی آنان و قومشان را از مصیبت بزرگ نجات دادیم. ﴿١١٦﴾ و آنان را مدد کردیم، پس ایشان بودند که غالب شدند. ﴿١١٧﴾ و به آن دو کتاب واضح و روشنگر دادیم. ﴿١١٨﴾ و آن دو را به راه راست هدایت کردیم. ﴿١١٩﴾ برای آن دو در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم. ﴿١٢٠﴾ سلام بر موسی و هارون. ﴿١٢١﴾ ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم. ﴿١٢٢﴾ چون آن دو از بندگان مؤمن ما بودند. ﴿١٢٣﴾ و البته الياس (هم) از پیغمبران بود. ﴿١٢٤﴾ وقتی که به قومش گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟ ﴿١٢٥﴾ آیا بت بعل را به دعا می‌خوانید و بهترین آفرینندگان را می‌گذارید؟ ﴿١٢٦﴾ الله را، که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست.

﴿فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ١٢٧ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ١٢٨ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ١٢٩ سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ١٣٠ إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ١٣١ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ١٣٢ وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ١٣٣ إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ١٣٤ إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ١٣٥ ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ١٣٦ وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ١٣٧ وَبِاللَّيْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ١٣٨ وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ١٣٩ إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ١٤٠ فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ١٤١ فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ١٤٢ فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ١٤٣ لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ١٤٤ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ١٤٥ وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ١٤٦ وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ١٤٧ فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ١٤٨ فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ١٤٩ أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ١٥٠ أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ١٥١ وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ١٥٢ أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ١٥٣﴾ [الصافات: ١٢٧-١٥٣].

﴿١٢٧﴾ پس او را تکذیب کردند. پس بدون شک آنان (در دوزخ) احضار خواهند شد. ﴿١٢٨﴾ مگر بندگان مخلص الله. ﴿١٢٩﴾ و برای او در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم. ﴿١٣٠﴾ سلام بر الياس. ﴿١٣١﴾ ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم. ﴿١٣٢﴾‌ چون او از بندگان مؤمن ما بود. ﴿١٣٣﴾ و يقينا لوط از پیغمبران بود. ﴿١٣٤﴾ (یادآور شو) وقتی را که او و خانواده‌اش را همگی نجات دادیم. ﴿١٣٥﴾ به جز پیرزنی که از باقی ماندگان بود. ﴿١٣٦﴾ باز دیگران را هلاک کردیم. ﴿١٣٧﴾ و البته شما صبحگاهان بر سرزمین ایشان عبور می‌کنید. ﴿١٣٨﴾ و نیز گاهی در شب عبور می‌کنید، آیا نمی‌فهمید؟ ﴿١٣٩﴾ و البته يونس از پیغمبران بود. ﴿١٤٠﴾ وقتی که به‌سوی کشتی پر از مردم پناه برد. ﴿١٤١﴾ پس در قرعه کشی شرکت کرد و از بازندگان شد. ﴿١٤٢﴾ پس ماهی او را بلعید، در حالیکه خود را سرزنش می‌کرد. ﴿١٤٣﴾ پس اگر او از تسبیح گویان نبود. ﴿١٤٤﴾ به يقين در شکمش تا روزی که (مردم) برانگیخته می‌شوند باقی می‌ماند. ﴿١٤٥﴾ پس در حالیکه خسته و بیمار بود او را به سرزمین خشک (و خالی از گیاه) انداختیم. ﴿١٤٦﴾ و بر او درختی از (نوع) کدو رویانیدیم. ﴿١٤٧﴾ و او را به‌سوی یکصد هزار نفر یا بیشتر فرستادیم. ﴿١٤٨﴾ پس ایمان آوردند پس آنان را تا مدتی معین بهره مند ساختیم. ﴿١٤٩﴾ پس از آنان بپرس که آیا دختران برای پروردگارت و پسران برای آنان است؟ ﴿١٥٠﴾ یا ما فرشتگان را اناث آفریدیم و آنان حاضر بودند؟ ﴿١٥١﴾ آگاه باشید! آنان از دروغ و تهمت (چنین می‌گویند. ﴿١٥٢﴾ الله فرزند زاده است! و البته ایشان دروغگویند. ﴿١٥٣﴾ آیا الله دختران را بر پسران ترجیح داده است؟

﴿مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ١٥٤ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ١٥٥ أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُبِينٌ١٥٦ فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ١٥٧ وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ١٥٨ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ١٥٩ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ١٦٠ فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ١٦١ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ١٦٢ إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ١٦٣ وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ١٦٤ وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ١٦٥ وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ١٦٦ وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ١٦٧ لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ١٦٨ لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ١٦٩ فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ١٧٠ وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ١٧١ إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ١٧٢ وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ١٧٣ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ١٧٤ وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ١٧٥ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ١٧٦ فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ١٧٧ وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ١٧٨ وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ١٧٩ سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ١٨٠ وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ١٨١ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ١٨٢﴾ [الصافات: ١٥٤-١٨٢].

﴿١٥٤﴾ شما را چه شده است، چگونه حکم و فیصله می‌کنید؟ ﴿١٥٥﴾ آیا عبرت نمی‌گردید؟ ﴿١٥٦﴾ آیا برای شما دلیل آشکار است؟ ﴿١٥٧﴾ اگر راست می‌گویید کتاب (سند) تان را بیاورید. ﴿١٥٨﴾ و (کافران) بين الله و جنیان نسبتی قایل شدند، حال آنکه جنيان می‌دانند که (برای محاسبه) احضار خواهند شد. ﴿١٥٩﴾ الله از آنچه (او را به آن) توصیف می‌کنند پاک و منزه است. ﴿١٦٠﴾ به جز بندگان مخلص الله (که او را به شایستگی توصیف می‌کنند). ﴿١٦١﴾ پس شما و آنچه می‌پرستید. ﴿١٦٢﴾ هرگز نمی‌توانید کسی را با فتنه و فساد از راه الله منحرف سازید. ﴿١٦٣﴾ به جز کسی که (خودش) مایل باشد که وارد دوزخ گردد. ﴿١٦٤﴾ (فرشتگان گویند) و کسی از ما نیست مگر آنکه جایگاه مشخصی دارد. ﴿١٦٥﴾ و البته ما (برای عبادت الله) به صف ایستادگانیم. ﴿١٦٦﴾ و البته این مائیم که تسبیح گویانیم. ﴿١٦٧﴾ و هرچند مشرکان می‌گفتند. ﴿١٦٨﴾ اگر پندی از پیشینیان در نزد ما بود. ﴿١٦٩﴾ به يقين ما هم از بندگان مخلص الله می‌شدیم. ﴿١٧٠﴾ پس به آن کفر ورزیدند و به زودی (نتیجه کفر خود را) خواهند دانست. ﴿١٧١﴾ و البته وعدۀ نصرت ما دربارۀ بندگان فرستادۀ ما قبلا ثبت و صادر شده است. ﴿١٧٢﴾ البته ایشانند که مدد شدگانند. ﴿١٧٣﴾ و يقينا لشکر ماست که پیروزمندانند. ﴿١٧٤﴾ پس از آنان تا مدتی روی بگردان. ﴿١٧٥﴾ و (عناد و سرکشی) آنان را بنگر، پس به زودی خودشان هم خواهند دید. ﴿١٧٦﴾ پس آیا به (آمدن) عذاب ما عجله دارند؟ ﴿١٧٧﴾ پس چون (عذاب ما) به ساحت آنان نازل شود، پس بيم داده شدگان چه بامداد بدی خواهند داشت! ﴿١٧٨﴾ پس از آنان تا مدتی روی بگردان. ﴿١٧٩﴾ و بنگر و آنان خودشان هم به زودی خواهند دید. ﴿١٨٠﴾ پاک و منزه است پروردگارت، پروردگار صاحب عزت، از توصیف‌هایی که کافران (در بارۀ او) می‌کنند. ﴿١٨١﴾ و سلام بر همه فرستادگان (الله). ﴿١٨٢﴾ و همه ستایش‌ها سزاوار ذاتی است که پروردگار جهانیان است.