۲- با ترتیل و لحن خوش قرائت کردن و دادن شکلی نیکو به آن قرائت:
زیرا الله تعالی می‌فرماید: ﴿وَرَتِّلِ ٱلۡقُرۡءَانَ تَرۡتِيلًا ٤﴾[المزمل: ٤]. ترجمه: «و قرآن را چنانکه باید شمرده و شیوا بخوان»، و پیامبرصفرموده است: «از ما نیست کسی که به قرائتش لحن زیبا ندهد» [۶۰]. از ابن عباسبآمده است که پیامبرصفرمود: «بهترین فرد در قرائت کسی است که هنگام قرائت او را در خشیة الله می‌بینی» [۶۱]، و ابن کثیر/گفته است: «از نظر شرع آن صوتی زیباست که باعث تدبر در قرآن و فهم آن و خشوع و خضوع و تسلیم و اطاعت می‌شود» [۶۲]، و قرطبی/گفته است: «با ترتیل خواندن از سریع خواندن بهتر است، زیرا در حالت [خواندن] سریع تدبر به شکلی صحیح صورت نمی‌گیرد» [۶۳]، و سیوطی/گفته است: «سنت برای قرائت، تدبر و فهمیدن می‌باشد که همان بزرگترین هدف و مهمترین خواسته است» [۶۴]. و نووی/گفته است: «علماء می‌گویند: ترتیل برای تدبر و مواردی دیگر مستحب است... زیرا آن به احترام و بزرگ شمردن نزدیک‌تر است و اثر شدیدتری بر قلب می‌گذارد» [۶۵]. و ابن حجر/گفته است: «هدف تلاوت همانا خشوع می‌باشد» [۶۶]، و نووی/در مورد کسی که از لحن دادن به قرآن خودداری می‌کند گفته است: «از آنچه که قرآن برای آن آمده است، یعنی خشوع و فهمیدن خارج شده است» [۶۷].
[۶۰] أحمد ۱۴۷۶؛ بخاری ۷۵۲۷؛ مسلم ۷۹۲؛ ابو داود ۱۴۷۰؛ ابن ماجه ۱۳۳۷. [۶۱] السلسلة الصحیحة شیخ آلبانی ۴/۱۱۱ شماره ۱۵۸۳، و صحیح الجامع شماره ۱۹۴، ۱/۱۰۰؛ و صفة الصلاة ص ۱۲۵. و روایات دیگری آمده است ص ۱۱۵، هامش (۴). [۶۲] فضایل القرآن، ص ۱۲۵. [۶۳] الجامع لأحکام القرآن ۱۵/۱۹۲. [۶۴] الإتقان فی علوم القرآن ۱/۱۴۰. [۶۵] التبیان، ص ۶۵. [۶۶] الفتح ۹/۹۲. [۶۷] شرح النووی علی مسلم ۶/۸۰.