۷- کوتاه کردن مدت ختم [قرآن]:
فضیلت این کار بستگی به مقدار فهم از قرآن و تدبر در آن و تاثیر گرفتن قلب از آن را دارد.
وقتی از زید بن ثابتسسوال شد: «ختم قرآن در هفت روز را چگونه می‌بینی؟ گفت: خوب است، ولی قرائت آن را در نصف ماه و یا ده [روز] را بیشتر دوست دارم؛ و از من سوال کرد: برای چه؟ گفته شد: پس من [از تو این] سوال را دارم؟ زید گفت: برای اینکه در آن تدبر کنم و دقت بیشتری داشته باشم» [۱۰۸].
شیخ عبدالعزیز بن باز/در مورد قرائت امامِ نماز جماعت در نماز تراویح گفت: «مهم نیست که [قرآن] در آن ختم شود، بلکه فقط مهم این است که [امام] با نمازش و با خشوع و قرائتش به مردم بهره برساند؛ و بدین وسیله است که بهره برده و اطمینان خاطر پیدا می‌کنند... و در واقع توجه به مردم و حریص بودن در خشوع و بهره بردن آن‌ها، مهمتر از ختم [قرآن] می‌باشد» [۱۰۹]. «و این [دوست داشتن ختم] باعث عجله کردن [در تلاوت] و تأمل نکردن در قرائت و در پی خشوع و طمأنینه بودن، نشود؛ بلکه توجه به موارد فوق مهمتر از سعی به ختم کردن می‌باشد» [۱۱۰].
[۱۰۸] موطأ مالک ۱/۲۰۱. [۱۰۹] الجواب الصحیح من أحکام صلاة اللیل والتراویح ص ۱۲. [۱۱۰] مرجع قبلی ص ۱۴. برای توضیحات بیشتر می‌توان نگاه کرد به فقرة (مدة ختم القرآن) ص ۱۱۹.